Menu

Δικέφαλο μοσχαράκι!

Έκπληκτό έμεινε ένα ζευγάρι στην Αρμενία όταν αντίκρισε το μοσχαράκι που έφερε… στον κόσμο μία από τις αγελάδες που έχει στην κατοχή του.

Γιατί; Το μοσχαράκι έχει δύο κεφάλια, κάτι που προκάλεσε το σοκ όλων των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ κάτι ανάλογο.

Λίγες ημέρες αργότερα, η είδηση έγινε γνωστή μέσω ιστοσελίδας της χώρας, ενώ άρχισαν να δημοσιεύονται φωτογραφίες από το δικέφαλο μοσχαράκι.

Σύμφωνα με τους κτηνίατρους που το εξέτασαν το μοσχαράκι τρέφεται τρεις φορές την ημέρα με τη βοήθεια μηχανήματος και δύσκολα θα καταφέρει να μείνει στη ζωή.
Πηγή: sport-fm.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Inertia and thought

Writes Nikos Lygeros

Translation : Paola Vagioni

We examine the return of the marbles as a nostalgic thought. Without giving it the range that it has to the history of our civilization. It is our inertia that wants to avoid new struggles, new battles.  We would like to forget this situation, in order not to disturb our partners, not to disturb our tranquility. We do not even examine the issue of the Caryatid although we have the infrastructure to support it. It suffices to say that an injustice exists that we allegedly don’t forget while things are simpler. Already the polls on the English people demonstrate how much they are favorable towards the return of the marbles. Why therefore we don’t focus on the Caryatid that consists a unique part as the beginning of our effort. This female statue is not just a marble, it is not just a sculpture, it belongs in a group, a collection that gains its meaning only when it is complete. It is the completeness of the Caryatids that supports the temple of Erechtheion. Isolated, the Caryatid that is situated in the British Museum does not highlight but the absurdity of a barbarity. There isn’t a single Englishman that would want to be considered an accomplice of such an act. Why therefore shouldn’t we help each other, to overcome this obstacle of civilization? The destruction has been done. The crime has been committed. But the reparation process exists. Let’s imagine for a while how the two nations will feel, when they will see at last the Caryatid take its place in the New Acropolis Museum. Both nations will know that it was because of them this new miracle happened, this new victory of civilization against barbarity, of memory against oblivion. If we contemplate realistically and positively on the whole issue, we will understand that we can overcome our inertia and think efficiently the method of solving the technical problem. The essence though is elsewhere. The return is not just the reinstatement to the previous situation. It is a real overcoming that has added value for both nations. It is therefore an issue of time and humanity.

Διαβάστε περισσότερα...

Η αδράνεια και η σκέψη

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Εξετάζουμε την επιστροφή των μαρμάρων ως μία νοσταλγική σκέψη. Δίχως να της δίνουμε την εμβέλεια που έχει για την ιστορία του πολιτισμού μας. Είναι η αδράνειά μας που θέλει να αποφύγει καινούριους αγώνες, καινούριες μάχες. Θα θέλαμε να ξεχάσουμε αυτήν την κατάσταση, για να μην ενοχλήσουμε τους συνέταιρούς μας, για να μην ενοχλήσουμε την ησυχία μας. Δεν εξετάζουμε καν το θέμα της Καρυάτιδας παρόλο που έχουμε την υποδομή να το υποστηρίξουμε. Μας αρκεί να λέμε ότι υπάρχει μια αδικία που δήθεν δεν ξεχνάμε. Ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Ήδη οι δημοσκοπήσεις στον αγγλικό λαό δείχνουν πόσο είναι θετικός για την επιστροφή των μαρμάρων. Γιατί λοιπόν να μην επικεντρωθούμε στην Καρυάτιδα που αποτελεί ένα μοναδικό κομμάτι ως αρχή του αγώνα μας. Αυτό το γυναικείο άγαλμα δεν είναι μόνο μάρμαρο, δεν είναι μόνο ένα γλυπτό, ανήκει σε μία ομάδα, μία συλλογή που παίρνει όλη την έννοια της μόνο όταν είναι πλήρης. Είναι η πληρότητα των Καρυάτιδων που υποστηρίζει τον ναό του Ερεχθείου. Απομονωμένη η Καρυάτιδα που βρίσκεται στο British Museum δεν αναδεικνύει παρά μόνο το παράλογο της βαρβαρότητας. Δεν υπάρχει κανένας Άγγλος που θα ήθελε να θεωρηθεί συνένοχος μιας τέτοιας πράξης. Γιατί λοιπόν να μην βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, για να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο του πολιτισμού; Η καταστροφή έγινε. Το έγκλημα διατελέστηκε. Αλλά η διαδικασία διόρθωσης υπάρχει. Ας φανταστούμε για λίγο πώς θα νιώθουν κι οι δύο λαοί, όταν θα δουν επιτέλους την Καρυάτιδα να παίρνει τη θέση της στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Θα ξέρουν κι οι δύο λαοί ότι χάρη σ’ αυτούς έγινε αυτό το νέο θαύμα, αυτή η νέα νίκη του πολιτισμού ενάντια της βαρβαρότητας, της μνήμης ενάντια της λήθης. Αν συλλογιστούμε πραγματικά και θετικά το όλο θέμα, θα καταλάβουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την αδράνεια μας και να σκεφτούμε αποτελεσματικά τον τρόπο επίλυσης του τεχνικού προβλήματος. Η ουσία όμως είναι αλλού. Η επιστροφή δεν είναι μόνο η επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση. Είναι μία πραγματική υπέρβαση που έχει πρόσθετη αξία και για τους δύο λαούς. Είναι λοιπόν θέμα χρόνου και ανθρωπότητας.

Διαβάστε περισσότερα...

Lettre à un ami anglais

écrit Nicolaos Lygeros
Traduction : M. Martinez

Je pense à vous depuis quelque temps et aujourd'hui, j'ai décidé de vous écrire. J'essaie de comprendre les actions du passé et je suppose qu'il serait préférable d’en parler avec vous. Nous avons tellement à dire, n'est-ce pas ? Je pense à nos patries… à ce qui nous unit et à ce qui nous divise. Cela peut bien sûr ne pas être important pour un pays riche, mais vous savez comment est la situation dans le pays du soleil et vous comprendrez sûrement que nous prêtions attention aux détails, car en fait nous n'avons rien d’autre. Je me demandais donc, si vous vous souveniez du bruit de la scie sur le marbre. J'espère que je ne vous trouble pas, je voulais simplement vous dire qu'elle tourne dans mon esprit comme une toupie et que cela ne me laisse pas en paix. Vous savez ici nous connaissons bien l'usure du temps sur les ruines construites par l'homme, mais nous interprétons tout cela à notre façon. C'est la relation de l'humanité et du temps, rien de moins, rien de plus. Mais la scie est différente. Elle laisse les traces de la barbarie sur la pierre du soleil et cela ne peut que nous blesser. Et vous, vous savez combien. J'ai pensé, alors, au coupable et à la culpabilité. Certains sont coupables, parce qu'ils ont commis un crime. Certains ont des culpabilités, parce qu'ils ne l’ont pas arrêté. En tout cas il n'y a aucune raison de poursuivre cette accusation, et ce sentiment. Essayez de parler aux vôtres et je ferai de même. Il s'agit d'un processus de réparation. Il suffit que nous le voulions tous les deux. Pourquoi mon peuple devrait se sentir spolié ? Pourquoi votre peuple devrait être l’héritier d'une barbarie ? Les marbres ne sont pas seulement des objets mais des symboles. La Caryatide n'est pas seulement une statue, mais une femme. Ils appartiennent tous à un pays qui n'est pas seulement un site d'exposition. C'est son histoire qui a façonné le marbre, la pierre de lumière. L'Europe est née ici, vous le savez et le respectez. Pensez-y et vous verrez que ces détails sont les morceaux de notre histoire, les fragments de notre passé. Nous qui vivons dans le même présent ne pouvons changer le passé, mais nous pouvons créer l'avenir dans le Musée de Nouvelle Acropole. La question n'est ni politique, ni diplomatique, c’est juste une question de volonté. Et je sais que vous souhaitez par-dessus tout le bien de l'humanité. J'attends votre réponse avec impatience.

Votre ami grec.
Διαβάστε περισσότερα...

Letter to an English friend

Writes Nikos Lygeros

Translation : Paola Vagion

I have been thinking of you since some time and today I decided to write to you. I am trying to understand the actions of the past and I assumed that it would be best to talk to you. We have so much to say, isn’t it? I am contemplating our homelands, the things that unite us and the others that divide us. They might of course not be important to a rich country but you know how the situation is in the land of the sun and surely you understand that we pay attention to the details, because in essence we don’t have anything else. I wonder, therefore, if you remember the sound the saw makes on the marble. I hope I do not disturb you, I simply wanted to tell you that it spins in my mind like a top and it doesn’t leave me in peace. You know here we are familiar with the wearing of time on the ruins that man constructed, but we interpret all these in our own way. It is the relationship of mankind with time, nothing more, nothing less. But the saw is different. It leaves the trace of barbarity on the stone of the sun and this cannot but hurt us. And you know how much. I have been thinking, therefore, of the guilty and their guilt. Some are guilty, because they have committed a crime. Some have guilt, because they couldn’t stop it. In any case there is no reason to continue this accusation and this feeling. Try to talk to your own and I will do the same. There is the process of correction. As long as we both want it. Why should my people feel despoiled? Why should your people be the successors of a barbarity? The marbles are not just objects but symbols. The Caryatid is not just a statue, but a woman. They all belong in a country that is not just an exhibition site. It is its history that shaped this marble, the stone of light. Europe was born here and you know and you respect it. Think about it and you will see that these details are the pieces of our history, the fragments of our past. We who live in the same present cannot change the past, but we can create the future in the New Acropolis Museum. The issue is not political, nor diplomatic, it is just a matter of will. And I know that you want as well the wellbeing of humanity. I am waiting with longing your reply.
Your Greek friend.

Διαβάστε περισσότερα...

Επιστολή σ’ ένα φίλο Άγγλο

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Σε σκεφτόμουν εδώ και καιρό και σήμερα αποφάσισα να σου γράψω. Προσπαθώ να καταλάβω τις πράξεις του παρελθόντος και θεώρησα ότι το καλύτερο ήταν να σου μιλήσω. Έχουμε τόσα να πούμε, έτσι δεν είναι; Συλλογίζομαι τις πατρίδες μας…. Τα πράγματα που μας ενώνουν και τα άλλα που μας χωρίζουν. Μπορεί βέβαια να μην είναι σημαντικά για μία πλούσια χώρα αλλά εσύ ξέρεις πώς είναι η κατάσταση στον τόπο του ήλιου και σίγουρα καταλαβαίνεις ότι δίνουμε σημασία και στις λεπτομέρειες, διότι στην ουσία δεν έχουμε τίποτα άλλο. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν θυμάσαι το θόρυβο που κάνει το πριόνι πάνω στο μάρμαρο. Ελπίζω να μην σε δυσκολεύω, απλώς ήθελα να σου πω ότι περιστρέφεται στο μυαλό μου σαν σβούρα και δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω. Ξέρεις εδώ γνωρίζουμε τη φθορά του χρόνου πάνω στα ερείπια που κατασκεύασε ο άνθρωπος, αλλά ερμηνεύουμε όλα αυτά με το δικό μας τον τρόπο. Είναι η σχέση της ανθρωπότητας με το χρόνο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αλλά το πριόνι είναι διαφορετικό. Αφήνει το ίχνος της βαρβαρότητας πάνω στην πέτρα του ήλιου κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας πληγώνει. Κι εσύ ξέρεις πόσο. Σκεφτόμουν, λοιπόν, τους ένοχους και τις ενοχές. Κάποιοι είναι ένοχοι, διότι διέπραξαν ένα έγκλημα. Κάποιοι έχουν ενοχές, διότι δεν μπόρεσαν να το σταματήσουν. Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτή η κατηγορία κι αυτή η αίσθηση. Προσπάθησε να μιλήσεις στους δικούς σου και θα κάνω το ίδιο. Υπάρχει η διαδικασία διόρθωσης. Αρκεί να το θέλουμε κι οι δύο μας. Γιατί ο λαός μου να νιώθει αδικημένος; Γιατί ο δικός σου να είναι διάδοχος μίας βαρβαρότητας; Τα μάρμαρα δεν είναι μόνο αντικείμενα αλλά σύμβολα. Η Καρυάτιδα δεν είναι μόνο ένα άγαλμα, αλλά μία γυναίκα. Όλα ανήκουν σε μία χώρα που δεν είναι μόνο εκθεσιακός χώρος. Είναι η ιστορία της που έπλασε αυτό το μάρμαρο, την πέτρα του φωτός. Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη και το ξέρεις και το σέβεσαι. Σκέψου το και θα δεις ότι αυτές οι λεπτομέρειες είναι τα κομμάτια της ιστορίας μας, τα θραύσματα του παρελθόντος μας. Εμείς που ζούμε στο ίδιο παρόν δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε το μέλλον στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Το θέμα δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε διπλωματικό, είναι απλώς θέμα θέλησης. Και ξέρω ότι θέλεις κι εσύ το καλό της ανθρωπότητας. Περιμένω με λαχτάρα την απάντηση σου.

Ο Έλληνας φίλος σου.

Διαβάστε περισσότερα...

The Caryatid and the New Acropolis Museum

Writes Nikos Lygeros

Translation : Paola Vagioni

The necessity of the return of the Caryatid in Greece is not a lost dream. The Caryatid is the spearhead for the return of the Marbles. This unique sculpture that belongs to the sextuple complex of Erechtheion, does not have a reason any more to live trapped in a luxurious prison. But only the reclamation of its return will achieve to overturn the transformation of the captive element into a missing one. Since centuries, the rape of the Marbles has not been condemned and remains a crime without punishment. The recent reasoning of the English State after the bold move of Melina Merkouri, was based on the absence of a Museum with the required specifications not of just size and architecture but also qualitative museology. The creation of the New Acropolis Museum rejects totally this argument and while its opening will reach its first year it is possible to evaluate the amazing functionality of its infrastructure. It is important to add that furthermore there is a foreseen space for the Caryatid in a single place, especially dedicated to Erechtheion with the exact representation of the location and of the structure of the six Caryatids. In consequence there is no technical difficulty that could disturb the incorporation of the sixth Caryatid in this open structure. The expertise of the Greek engineers and archaeologists has already been proven with the transportation of the exhibits from the old museum to the New Acropolis Museum. Therefore even this argument does not exist for the English Institution. Our homeland has hereafter all the typical qualifications to claim with seriousness and effectiveness the return of the Caryatid. Consequently the whole issue belongs solely in the framework of our foreign diplomacy and in the framework of the European Union. All the institutional instruments of the latter reinforce our de facto effort. It is therefore the proper time to pass to the second phase i.e. the realization of our vision with all the measures that we possess in order to restore the memory of the future which is the Caryatid, who points the path for the return of the Marbles. Our case has never been stronger, let’s utilize it then, to bring back to our homeland the light that have been stolen and to condemn barbarity.

Διαβάστε περισσότερα...

Η Καρυάτιδα και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Η αναγκαιότητα της επιστροφής της Καρυάτιδας στην Ελλάδα δεν είναι ένα χαμένο όνειρο. Η Καρυάτιδα είναι η αιχμή του δόρατος του αγώνα για την επιστροφή των Μαρμάρων. Αυτό το μοναδικό γλυπτό που ανήκει στο εξαπλό σύμπλεγμα του Ερέχθειου, δεν έχει πια λόγο να ζει εγκλωβισμένο σε μια φυλακή πολυτελείας. Αλλά μόνο η διεκδίκηση της επιστροφής του θα καταφέρει να ανατρέψει το μετασχηματισμό του εγκλωβισμένου στοιχείου σε αγνοούμενο. Εδώ και αιώνες, η αρπαγή των Μαρμάρων δεν έχει καταδικαστεί και παραμένει ένα έγκλημα δίχως τιμωρία. Η πρόσφατη επιχειρηματολογία του αγγλικού κράτους μετά από την τολμηρή κίνηση της Μελίνας Μερκούρη, βασιζόταν στην απώλεια ενός Μουσείου με τις απαιτούμενες προδιαγραφές όχι μόνο μεγέθους και αρχιτεκτονικής αλλά και ποιοτικής μουσειολογίας. Η δημιουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης απορρίπτει κάθετα αυτό το επιχείρημα και καθώς το άνοιγμά του θα κλείσει την πρώτη χρονιά είναι δυνατόν να αξιολογήσουμε και την καταπληκτική λειτουργικότητα της υποδομής του. Είναι σημαντικό να προστεθεί ότι πλέον υπάρχει και προβλεπόμενος χώρος για την Καρυάτιδα σε ένα πλαίσιο ενιαίο, αφιερωμένο ειδικά στο Ερέχθειο με την ακριβή αναπαράσταση της τοποθεσίας και της δομής των έξι Καρυάτιδων. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει καμία τεχνική δυσκολία που θα μπορούσε να ενοχλήσει την ενσωμάτωση της έκτης Καρυάτιδας σε αυτήν την ανοιχτή δομή. Η τεχνογνωσία των Ελλήνων μηχανικών και αρχαιολόγων έχει ήδη αποδειχθεί με την μεταφορά των εκθεμάτων από το παλιό μουσείο στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Άρα δεν υπάρχει ούτε αυτό το επιχείρημα για τον αγγλικό φορέα. Η πατρίδα μας έχει πλέον όλα τα τυπικά προσόντα για να διεκδικήσει με σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα την επιστροφή της Καρυάτιδας. Συνεπώς το όλο θέμα ανήκει αποκλειστικά στο πλαίσιο της εξωτερικής μας διπλωματίας και στο πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα τα θεσμικά όργανα της τελευταίας ενισχύουν de facto την προσπάθειά μας. Είναι λοιπόν η κατάλληλη ώρα για να περάσουμε στη δεύτερη φάση δηλαδή στην υλοποίηση του οράματός μας με όλα τα μέτρα που διαθέτουμε για να επαναφέρουμε την μνήμη του μέλλοντος που αποτελεί η Καρυάτιδα, η οποία δείχνει το μονοπάτι για την επιστροφή των Μαρμάρων. Ποτέ η θέση μας δεν ήταν τόσο δυνατή, ας την αξιοποιήσουμε λοιπόν, για να φέρουμε πίσω στην πατρίδα μας το φως που της έκλεψαν για να καταδικαστεί η βαρβαρότητα.

 

Διαβάστε περισσότερα...

Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο μας αφορούν άμεσα. Διαβάστε γιατί

Η Αθήνα παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Αίγυπτο με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή ,όχι μόνο για λόγους ανθρωπιστικούς...
,αφού η εξέγερση βάφεται με αίμα. Ούτε μόνο  επειδή στην Αίγυπτο ζει μία από τις πιο σημαντικές ελληνικές κοινότητες του πλανήτη.
Το ενδεχόμενο πτώσης του καθεστώτος Μουμπάρακ ,βάζει φρένο στις συνομιλίες
που είχε ξεκινήσει η Αίγυπτος με την Τουρκία για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, "σβήνοντας" από το χάρτη το Καστελλόριζο!


Γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να παρουσιάζουν "κοινά θαλάσσια σύνορα". Το πως και το γιατί μπορείτε να το κατανοήσετε στο κείμενο του κ.Θεόδωρου Καρυώτη, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στις ΗΠΑ,όπως αυτό δημοσιεύτηκε στο antibaro.

Ο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

Η Τουρκία είναι έτοιμη να δημιουργήσει μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Μεσόγειο όπως έκανε και στην Μαύρη Θάλασσα αγνοώντας την Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα προηγούμενο και να αποκόψει την Ελλάδα από την Κύπρο.

Τα τελευταία δυο χρόνια οι Τούρκοι προσπαθούν να δημοσιεύσουν, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, έναν εντελώς απαράδεκτο χάρτη χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το Δίκαιο της Θάλασσας. Όπως φαίνεται από τον παρακάτω χάρτη, δείχνουν ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η αποκαλούμενη «νότιος» Κύπρος έχει μια περιορισμένη ΑΟΖ. Επιπλέον αρνούνται να δώσουν δικαιώματα ΑΟΖ στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα και με αυτή την οριοθέτηση παριστάνουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο!

Η τραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι έχουν πλησιάσει τους Αιγυπτίους που φαίνεται ότι αποδέχονται μια τέτοια οριοθέτηση που δεν δίνει δικαιώματα ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά Καστελόριζο και Στρογγύλη και έτσι παριστάνουν ότι η ΑΟΖ της Αιγύπτου συνορεύει με την ΑΟΖ της Τουρκίας. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας και το λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος. Από τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη ζημιά που κάνει το Καστελόριζο στην Τουρκία, αγκάθι πραγματικό για τα πονηρά της σχέδια στην Μεσόγειο. Τέλος, ο χάρτης δείχνει την ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.


Για να καταλάβουμε καλύτερα το πρόβλημα της Τουρκίας πρέπει να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην ιστορία του Δίκαιου της Θάλασσας. Η Τουρκία και η Βενεζουέλα είναι δύο κράτη που δεν υπέγραψαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν σ’ αυτήν. Το πρόβλημά τους είναι παρόμοιο γιατί και τα δύο κράτη έχουν μπροστά στις ακτές τους νησιά που δεν τους ανήκουν. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα το πρόβλημα της Βενεζουέλας γιατί η ύπαρξη νησιών απέναντι από τις ακτές της, της δίνει μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ.

Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα της Τουρκίας γατί έχει μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος μια και απέναντι από τις ακτές της υπάρχουν ελληνικά νησιά που διαθέτουν δικοί τους ΑΟΖ όπως ορίζει το άρθρο 121 της Συνθήκης του Δίκαιου της Θάλασσας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε ένα τραγικό λάθος όταν αποφάσισε να αρχίσει συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δυο κρατών. Το τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Ελλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Αίγυπτο χωρίς να πάρει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο. Τώρα που οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν θέλουν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο και αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη ελληνική πλευρά.


Τα πράγματα βέβαια έγιναν χειρότερα όταν οι Αιγύπτιοι ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Τουρκία τη στιγμή που η Αίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία! Η Αίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Καστελόριζου. Ο νοών νοήτω.

Η Αίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Κάιρο στις 20 Ιουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Ιουνίου 2009 με τη τουρκική πλευρά! Η Ελλάδα αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Ιουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι. Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει ασχοληθεί καθόλου με αυτό το θέμα και δεν έχει αναλάβει καμία πρωτοβουλία ζητώντας δυο απλά πράγματα από του Αιγύπτιους. Πρώτον, να μη κάνουν κάποια συμφωνία με την Τουρκία και δεύτερον, να κάνουν οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που και αυτοί έχουν υπογράψει.

Πριν μερικά χρόνια η κυπριακή πλευρά προσέγγισε την ελληνική κυβέρνηση και της ζήτησε να προχωρήσουν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο κρατών, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα δεν άδραξε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία που θα δημιουργούσε και ένα προηγούμενο όχι μόνο για το Καστελόριζο αλλά και θα δημιουργούσε μόνιμα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!

Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει την δική της ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Εύχεται κανείς η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διορθώσει σύντομα αυτό το λάθος και ταυτόχρονα να ζητήσει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για αυτή την οριοθέτηση δυο κρατών-μελών της. Η ΕΕ πρέπει επιτέλους να προστατέψει τα συμφέροντά της στην περιοχή, γιατί μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία μειώνει το μέγεθος της ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Μεσόγειο. Εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν πραγματοποιήσει άμεσα οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Κύπρο και να προκαταλάβει την παράνομη Τουρκική ΑΟΖ στην Μεσόγειο, τότε η Ελλάδα θα υποστεί μια μεγάλη ήττα.


Θεόδωρος Κ. Καρυώτης
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι