Menu

Άδανα 100

Τον Απρίλιο του 1909, στην επαρχία της Κιλικίας έλαβαν χώρα οι σφαγές των Αδάνων ενώ παράλληλα στην Κωνσταντινούπολη ξέσπασε μια μυστηριώδης εξέγερση, η οποία απεδόθη σε αντιδραστικές δυνάμεις, ειδικότερα σε θρησκευτικές και εχθρικές προς την επανάσταση των Νεοτούρκων του 1908. Η πρώτη φάση, εκτυλίχθηκε μεταξύ 14 και 16 Απριλίου. Ένα οπλισμένο πλήθος μουσουλμάνων επετέθη στην αρμενική συνοικία των Αδάνων. Οι Αρμένιοι αμυνόμενοι αντιστάθηκαν σε άλλες πόλεις και χωριά της Κιλικίας, όπου επίσης γίνονταν σφαγές.

Αυτή η πρώτη φάση, διεκόπη με την επέμβαση των στρατιωτικών δυνάμεων οι οποίες ωστόσο δεν σταμάτησαν την έκρηξη των βιαιοτήτων, καθώς από τις 25 έως τις 27 Απριλίου - και μετά την άφιξη των προερχομένων από την πρωτεύουσα συνταγματικών στρατευμάτων - εξελίχθη η δεύτερη φάση των σφαγών, οπότε η αρμενική συνοικία πυρπολήθηκε ολοσχερώς. Ο απολογισμός ήταν: 20.000 νεκροί στη συντριπτική τους πλειονότητα Αρμένιοι.

Η νέα κυβέρνηση προσπάθησε να ενοχοποιήσει το σουλτάνο ως υπεύθυνο τόσο για την απόπειρα της επαναστατικής ανταρσίας στην πρωτεύουσα όσο και για τις σφαγές των Αδάνων. Στην πραγματικότητα όμως χωρίς να μπορεί να το αποδείξει. Επιπλέον, δεν έπεισαν και ορισμένοι κύκλοι νεοτούρκων οι οποίοι άφηναν να εννοηθεί ότι τα θύματα καταζητούντο. Γρήγορα, με τη σιωπηλή συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες είχαν προξενεία στα Άδανα, οι σφαγές - στην καλύτερη περίπτωση - χαρακτηρίστηκαν ως ένα δυσάρεστο επεισόδιο, θεωρώντας τες ως μία από τις τελευταίες αναταραχές του παρελθόντος, οι οποίες δεν θα μπορούσαν φυσικά να υποθηκεύσουν το μέλλον.

Οι «...Καλοί Επιζήσαντες» των Αδάνων

Το ίδρυμα «Χράντ Ντινκ»* οργάνωσε στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως μια συνδιάσκεψη με θέμα την κοινωνικοοικονομική ιστορία των Αδάνων, όπου οι Αρμένιοι ζούσαν, πριν από το 1909, αμέριμνοι.

Ένα από τα προτεινόμενα πεδία έρευνας του Διεθνούς Ιδρύματος «Χράντ Ντινκ» αφορούσε τις οικονομικές συνέπειες εξ’ αιτίας της εξαφανίσεως των Αρμενίων της Κιλικίας μετά το 1915.

Των επίσημων εργασιών της συνδιασκέψεως, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 21 και 22/11/2008, προηγήθηκε ένα εισηγητικό συνέδριο το οποίο αναφερόταν στην κοινωνικοοικονομική ιστορία των Αδάνων και των περιχώρων κατά τον 19ο αιώνα. Στο πλευρό των: Χίλμαρ Κάιζερ Μελτέμ Τοκιούζ, Χαλίς Ακντέρ και Ζαφέρ Τοπράκ, δυο εξαίρετοι αρμένιοι ερευνητές συμμετείχαν σ’ αυτό το 2ημερο εργαστήριο, το οποίο συνδιοργανώθηκε από το πανεπιστήμιο του Βοσπόρου και το πανεπιστήμιο Μπιγκλί της Κωνσταντινουπόλεως: Ο Αρά Σαραφιάν και ο Βαχέ Ταστσιάν μίλησαν για τους Αρμενίους των Αδάνων.

 

Η εξαγωγή του βαμβακιού

Ο Αρά Σαραφιάν, στην παρουσίασή του τοποθετήθηκε με έμφαση στη σημαντική ανάπτυξη των Αρμενίων στα Άδανα τον 19ο και 20ο αιώνα, οι οποίοι εκπροσωπούσαν μια από τις σπουδαιότερες κοινότητες της οθωμανικής επαρχίας.

Αυτή η εκτόξευση ερμηνεύεται με όρους οικονομικούς λόγω της καλλιέργειας, της επεξεργασίας και της εξαγωγής του βαμβακιού του οποίου οι Αρμένιοι ήσαν ειδήμονες. Όμως, η κυριαρχία τους προήλθε επίσης και από την ιδιαίτερη προσπάθειά τους για μόρφωση.

Ήδη από το 1830, οι ηγέτες γύρω από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως κατάλαβαν το ρόλο-κλειδί της εκπαιδεύσεως ως απαραίτητο στοιχείο προόδου και το 1860 μια πραγματική μεταρρύθμιση ετέθη σε εφαρμογή και απέδωσε τους καρπούς της με τη διακήρυξη του εθνικού αρμενικού Συντάγματος, το οποίο απεδέχθη η οθωμανική εξουσία.

Η διδασκαλία εκλαϊκεύθηκε με την υιοθεσία μεθόδων ταχείας ανανεώσεως της σύγχρονης αρμενικής γλώσσας και της εκμαθήσεως μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας πέρα από την τουρκική.

Ασφαλώς, το επίπεδο των αρμενικών σχολικών ιδρυμάτων διέφερε ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα και ενώ η φοίτηση δεν ήταν υποχρεωτική, παρά ταύτα το επίπεδο του αλφαβητισμού προόδευε. Έτσι, στην αρχή του 20ού αιώνα, σύμφωνα με τις πηγές του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, στα Άδανα λειτουργούσαν 25 ενοριακά σχολεία με 1947 άρρενες μαθητές, 808 μαθήτριες και 69 δασκάλους. Το οποίο σημαίνει ότι αναλογούσε ένας δάσκαλος για 40 μαθητές. Επίτευγμα αξιόλογο ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Χωρίς να υπολογίζονται τα αρμενικά σχολεία των Ευαγγελικών, Καθολικών και Ιησουιτών.

Ενδεικτικά αναφέρουμε το σχολείο Αραμιάν, Απκαριάν, Μουσεγκιάν, το Αμερικανικό σχολείο, το σχολείο Σαιν-Πωλ και το σχολείο των Ιησουιτών των Αδάνων.

Οι Ορθόδοξοι, Καθολικοί ή Ευαγγελικοί Αρμένιοι των Αδάνων σύντομα κατάλαβαν ότι η επιμόρφωση ήταν το μέσον για την οικονομική και κοινωνική τους ανέλιξη.

Η πλειονότητα των παιδιών εγκατέλειπε το σχολείο στο τέλος της βασικής εκπαιδεύεως, γνωρίζοντας αρμενικά και τουρκικά και έχοντας τεχνικές ικανότητες, ενώ ορισμένοι εξακολουθούσαν τις σπουδές σε ιεραποστολικά αρμενικά κολλέγια ή σε κρατικά ιδρύματα για να σπουδάσουν ιατρική ή φαρμακευτική. Άλλοι προσέφευγαν σε ιδιωτικούς παιδαγωγούς.

Η επιμόρφωση της νεολαίας βοήθησε στην εξάπλωση της σύγχρονης αρμενικής γλώσσας και ιδιαίτερα στα Άδανα όπου μιλούσαν διαφορετικές αρμενικές διαλέκτους ή μόνο τουρκικά. Η σύγχρονη αρμενική γλώσσα συνετέλεσε στην ενοποίηση ακόμα και όταν οι ως άνω διάλεκτοι ή τα τουρκικά διατηρούσαν την επιρροή τους. Η κυριαρχία της βοηθούσε την πρόσβαση στα βιβλία τα οποία πραγματεύονταν ποικίλα θέματα όπως την καλλιέργεια των γεωμήλων, την παραγωγή μεταξιού, την υγεία και την υγιεινή, τη γεωμετρία, τις φυσικές επιστήμες καθώς επίσης και στη μετάφραση κλασικών λογοτεχνικών κειμένων. Αναμφίβολα, η είσοδος στη μόρφωση και στη γνώση, έδωσε ένα - κατά κάποιο τρόπο - πλεονέκτημα στους Αρμενίους σε σύγκριση με τους μουσουλμάνους γείτονές τους, στα πλαίσια της αναπτύξεως μιας καπιταλιστικής κοινωνίας στην περιοχή.

 

Στους αντίποδες του εθνικισμού

Στην παρέμβασή του, ο Βαχέ Ταστσιάν, υπογράμμισε εξ’ αρχής το παράδοξο της αρμενικής κοινότητας των Αδάνων, η ταυτότητα της οποίας, ούτως ειπείν, βρισκόταν στους αντίποδες του εθνικιστικού περιβάλλοντος. Είναι αξιοσημείωτο, ότι η προσέγγισή του προβλημάτισε και επιβεβαίωσε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πραγματικό προς μελέτη θέμα, το οποίο εγείρει πλήθος παραδοξοτήτων. Σε επίπεδο ταυτότητας, οι Αρμένιοι των Αδάνων στην πραγματικότητα είχαν κακή φήμη. Σύμφωνα με την επικρα-τούσα άποψη στην Κωνσταντινούπολη, δεν βρίσκονταν ούτε κοντά στην εκκλησία, ούτε κοντά στους εκλεκτούς διανοουμένους, ούτε κοντά στους επαναστάτες οι οποίοι στάλθηκαν στην περιοχή για να αφυπνίσουν την εθνική συνείδηση του λαού.

Πριν, όπως και μετά το 1909, τα στερεότυπα ήταν σχετικά αμετάβλητα: μιλούσαν τουρκικά χωρίς συμπλέγματα, ήταν χαρτοπαίκτες, ριψοκίνδυνοι και ...έπιναν ... ρακί. Για τους... εκλεκτούς! της Κωνσταντινουπόλεως, δεν υπήρχε τίποτε για να περιμένουν απ’ όλους αυτούς τους αλκοολικούς με τις συγκεχυμένες ροπές, οι οποίοι δεν ήταν γι’ αυτούς τίποτε άλλο παρά «μεταμφιεσμένοι Τούρκοι»...!!!

Δεν τους συγχωρούσαν το ότι δεν ανταποκρίνονταν στην ιδανική φυσιογνωμία του αρμένιου χωρικού ή του φενταΐ τον οποίο εξύψωνε η λογοτεχνία.

Αντιλαμβάνονταν την ετερογένειά τους ως παρακμιακή. Φυσικά, υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις στην επαρχία των Αδάνων όπως οι μικρές αγροτουπόλεις του Ζεϊτούν ή του Χατζίν, αλλά όπως σημείωσε ο ιστορικός, δεν απεδείκνυαν τίποτε.

Ωστόσο, σ’ αυτήν ακριβώς την επαρχία έλαβαν χώρα οι σφαγές των Αδάνων το 1909, ένα χρόνο μετά την επανάσταση των νεοτούρκων την οποία υποδέχθηκαν παντού με γενική χαρά και ευθυμία.

Απολογισμός: 20.000 νεκροί, οι αρμενικές συνοικίες των Αδάνων καταστράφηκαν, 200 χωριά στα περίχωρα πυρπολήθηκαν!!!

 

Ο όγκος των επιζησάντων

Σε ιστορικό επίπεδο, η διανόηση της Κωνσταντινουπόλεως ανακάλυψε με έκπληξη ότι οι πρώτες εξοντώσεις παραδόξως έπληξαν την, κατά την άποψή τους, πιο αφομοιωμένη κοινότητα. Το μέχρι πρότινος «αποπαίδι» μετεβλήθη σε «μάρτυρα», αλλά έχοντας παγιώσει μια «γελοιοποιητική» γνώμη για την παρουσία των ... «Αντανατσί», οι επί κεφαλής του έθνους ήταν ανίκανοι να ερμηνεύσουν όσα διακυβεύονταν στο κέντρο και στην περιφέρεια όπως και να κατανοήσουν την ταραχή των ηγετικών δυνάμεων στην Κιλικία.

Η άφιξη του Τζεμάλ στη θέση του Βαλή στην επαρχία των Αδάνων λίγο μετά τις διώξεις του 1909 και για ένα χρόνο, έκρινε εκ νέου την μοίρα αυτών των Αρμενίων με τους οποίους έμοιαζε να... υφαίνει πραγματικά δεσμά. Διότι, αντιτιθέμενος στην εξόντωση του αρμενικού πληθυσμού, δέχτηκε την εκτόπισή τους στις περιοχές, τις απομακρυσμένες από τις ερήμους του θανάτου και υπό τον έλεγχο του 4ου στρατού τον οποίο διοικούσε.

Συχνά, κατά τη διάρκεια της εξορίας τους, οι Αρμένιοι της επαρχίας των Αδάνων προσηλυτίζοντο συμμετέχοντας - υπό την ξεκάθαρη οδηγία των προυχόντων τους - εμμέσως στον πόλεμο όπως π.χ. κατασκευάζοντας στρατιωτικές οδούς ή ετοιμάζοντας ζεστά ενδύματα για τον 4ο στράτευμα. Κατά συνέπεια αποτελούσαν τον όγκο των επιζήσαντων μεταξύ των εκτοπισμένων Αρμενίων στις παλιές αραβικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας, μέσα στα στρατόπεδα των προσφύγων της Συρίας και του Λιβάνου, στο Χαλέπι και τη Βηρυττό.

Η σχετικά προνομιακή μεταχείρισή τους κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας τους κατέστησε τόσο «ύποπτους» και επέδρασε σχετικώς με το χειρότερο τρόπο στην τυποποίησή τους, την ίδια στιγμή μάλιστα όπου αναγεννάτο το εθνικό ιδεώδες και το οποίο - εάν οι διοικούντες της αρμενικής κοινότητας δεν ήθελαν να μείνει ένα κενό γράμμα αποκόβοντάς το από την πραγματικότητα - δεν θα μπορούσε να αποτελέσει γι’ αυτούς, ένα αδιέξοδο; Φαίνεται πως όχι!!

Τα μόνα πραγματικά θύματα του εξοστρακισμού απετέλεσαν οι γυναίκες, οι οποίες είχαν σεξουαλικές σχέσεις με τους μουσουλμάνους, στην πραγματικότητα δηλαδή όπως και στα βιλαέτια τους.

Ήταν επείγουσα η ανάγκη της εθνικής επανασυνθέσεως και οι τοπικοί υπεύθυνοι ενός τέτοιου προγράμματος ασφαλώς ήταν οι επιζήσαντες της Κιλικίας.

 

Αποτουρκισμός

Βάσει του ιδεολογικού σχεδίου, η τεράστια προσπάθεια της εθνικής επανασύστασης, η οποία ανελήφθη από το σύνολο των εθνικών φορέων (πολιτικών, πολιτιστικών, θρησκευτικών ή μέσων μαζικής ενημερώσεως), απευθυνόταν σε αυτούς τους Αρμενίους των Αδάνων οι οποίοι κατόρθωσαν να γλιτώσουν από τις σφαγές και η οποία επέδρασε στον «αποτουρκισμό» τους, προκειμένου να δημιουργήσει τους «καθαρούς» Αρμενίους.

Τίποτε πλέον στην τουρκική γλώσσα!!!

Ούτε να μιλούν ή να προσεύχονται στην τουρκική, ούτε να ακούν τουρκική μουσική, ούτε να χρησιμοποιούν τα τουρκικά μουσικά όργανα, ούτε πλέον να διαβάζουν τουρκικά αντιγράφοντάς τα με αρμενικούς χαρακτήρες. Η διαταγή ήταν σαφής και ρητή, δεν υπήρχε ίχνος αστειότητας.

Αυτό αποτελούσε μια «πολιτιστική επανάσταση» για τους καταγόμενους από την επαρχία των Αδάνων, υπό την έννοια της επαναπολιτιστικής τους εξελίξεως. Κατ’ ειρωνίαν της ιστορίας, τους ζητούσαν να αρνηθούν να φορούν το φέσι - καταγγέλοντάς το ως σύμβολο του τουρκισμού - τη στιγμή όπου ο Ατατούρκ (Μουσταφά Κεμάλ), σύντομα θα απαγόρευε στους συμπατριώτες του να το φορούν στο όνομα του εκσυγχρονισμού!!

Αναγνωρίζουμε στον Αρά Σαραφιάν και τον Βαχέ Ταστσιάν τη μεγάλη συμβολή τους στην ανάσυρση από τη λήθη, του τόσο ιδιαίτερου πεπρωμένου των Αρμενίων της κοινότητας των Αδάνων με τους οποίους παραδόξως είμαστε ταυτόχρονα τόσο κοντά και τόσο μακριά. Η ιστορική συνεισφορά τους είναι αδιάψευστη.

Διερευνούν ένα άγνωστο σε βάθος θέμα της ιστορίας μας και θέτουν ερωτήματα τα οποία αιωρούνταν για πάρα πολλά χρόνια.

Ασφαλώς χρειάζεται περισσότερη εμβάθυνση στην σκέψη για την σύνθεση της ταυτότητας, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπεται από ανθρωπισμό κατά τη γνωστική της πορεία. Ήρθε, επομένως, το πλήρωμα του χρόνου με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τις σφαγές των Αδάνων.

 

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ο επικεφαλής ενάγων στην υπόθεση-ορόσημο της Γενοκτονίας πεθαίνει σε ηλικία 95 ετών

Ο κ. Martin Marootian, ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός ο οποίος έγινε ο κύριος ενάγων σε μία ορόσημο αγωγή με ολόκληρη ταξική κατηγορία κατά της New York Life Insurance Company, πέθανε την Παρασκευή από φυσικά αίτια στο σπίτι του στο Σαν Ντιέγκο. Ήταν 95 ετών.
Ο κ. Marootian γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του, οι οποίοι ήταν από Kharpert, διέφυγαν τη Γενοκτονία, αλλά οι υπόλοιποι της οικογένειας τους κατακρεουργήθηκαν. Αποφοιτώντας από την Φαρμακευτικής Σχολής του Κονέκτικατ το 1939, ο κ. Marootian υπηρέτησε με την Ιατρική Μονάδα του Yale στο Νότιο Ειρηνικό. Συνάντησε τη μελλοντική σύζυγό του, Seda Garapedian, σε ένα πικνίκ της εκκλησία και ξεκίνησε μια νέα ζωή στη Νότια Καλιφόρνια το 1955.
Οι οικογένεια των Marootian συμμετείχαν σε αρμενικές οργανώσεις και συλλόγους όπως την Armenian Allied Arts, την Armenian Film Foundation, την St. Gregory’s Armenian Church, και την USC Friends of Armenian Music Αρμενίων την Armenian Professional Society, η οποία τίμησε Μάρτιν με το βραβείο Lifetime Achievement το 2004.
Ο κ, Marootian δεν ξέχασε ποτέ τους συγγενείς του που πέθαναν στο Kharpert. Για οποιονδήποτε επισκέπτη της μελέτης του, ήταν ένα βιβλίο θησαυρός, με μαρτυρίες επιζώντων και αποκόμματα εφημερίδων σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Χρόνο με το χρόνο, όπως τόσοι Αρμένιοι, πήρε μέρος σε εκδηλώσεις μνήμης για να αναγνωρίσει τη γενοκτονία.
Αλλά δεν ήταν μέχρι το 1994 όπου ότι είχε την ευκαιρία να παίξουν έναν πιο εξέχοντα ρόλο στην ιστορία, αναφέρει ο ισότοπος Asbarez.com.
"Έψαχνα μέσω της εφημερίδας," εξιστόρησε το 2005, "και διάβασα ότι ο δικηγόρος Βαρτκές Γεγκιαγιάν έψαχνε για όποιον είχε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο από τη New York Life. Insurance Company "
Ο κ. Marootian Θυμήθηκε ότι η αδελφή του είχε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο από το θείο τους, Setrak Cheytanian. «Αγόρασε το συμβόλαιο και το πλήρωνε κάθε χρόνο," δήλωσε ο κ. Marootian. "Πολλοί Αρμένιοι αγόρασαν τέτοια συμβόλαια εκείνες τις ημέρες."
Όταν η μητέρα του κ. Marootian, η Yeghsa, αποφάσισε να έρθει στην Αμερική, ο θείος της έδωσε το ασφαλιστήριο συμβόλαιο στην ίδια προσωπικά , λίγο πριν πεθάνει κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Από τις αρχές του 1920 έως τον θάνατό της το 1982, η Yeghsa επανειλημμένα προσπάθησε να συλλέξει την αποζημίωση σχετικά με το ασφαλιστήριο αλλά της το το αρνήθηκαν. «Γεννήθηκα το 1915 στο Μανχάταν και δεν θα μπορούσαμε να μην είμαστε τόσο πιο κοντά στην έδρα της New York Life Insurance Company όσο κανείς ", δήλωσε ο κ. Marootian. "Αλλά πάλι δεν ήμασταν σε θέση να εισπράξουμε το εν λόγω ασφαλιστήριο."
Η New York Life Insurance Company πούλησε πάνω από 8.700 ασφαλιστήρια συμβόλαια σε Αρμενίους που ζούσαν στην Οθωμανική Τουρκία κατά την περίοδο που μεσολάβησε μέχρι τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915. Ο κ.Yeghiayan είχε από καιρό υποψίες ότι υπήρχαν πολλοί Αρμένιοι, όπως οι Marootian, αλλά για να εξαπολύσουν μια δίκη χρειαζόταν την απόδειξη. Οι Marootian είχαν την απόδειξη αυτή – ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο.
Ήταν η αρχή του σε τι θα επακολουθούσε, μια μαμούθ νομική μάχη. Η New York Life αρνήθηκε ότι υπήρξε μια λίστα των ασφαλισμένων. Στη συνέχεια, παρουσίασαν την λίστα. Στη συνέχεια η New York Life, , κατέθεσε αίτηση για απόρριψη ότι της υπόθεσης και προσπάθησε να εκδικαστεί στην Ευρώπη. Το νομοθετικό σώμα της Καλιφόρνιας απάντησε με το να εισαγωγή ενός ειδικού νόμου για την παράταση της προθεσμίας παραγραφής, που επιτρέπει στους Αρμενο-Αμερικανους να κάνουν αγωγές όπως ταιριάζει στην Καλιφόρνια κατά των ασφαλιστών για να ανακτήσουν τα χρήματα από απλήρωτα συμβόλαια.
Το κεντρικό ζήτημα ήταν πριν από την καταβολή ασφάλιστρων, αιωρείται στο βάθος και ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο θέμα - την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων στα αμερικανικά δικαστήρια.
Το 2004, η υπόθεση λύθηκε και αποδόθηκα 20 εκατομμύρια δολάρια. Χρήματα που δεν είχαν ζητηθεί από τους απογόνους των ασφαλισμένων ήταν να πάνε σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις και την Εκκλησία. Η Δικαστής Christine Snyder επαίνεσε την επιμονή του κ. Marootian. Είχε παρουσία σε κάθε συνεδρίαση, σε κάθε απόθεση. Είχε αποδειχθεί, από την ίδια του την παρουσία, ότι δεν θα υποχωρήσει. "Θυμήθηκα το διαφημιστικό μήνυμα της New York Life: είμαστε η εταιρεία που εσεις θα κρατήσετε », είπε ο κ. Marootian. "Είπα στους δικηγόρους της New York Life . Είπα ότι αναγνωρίζουν το σλόγκαν, και στην οικογένειά μου, και είστε η εταιρεία που η οικογένειά μου σας κράτησε για πολλά χρόνια, και εσείς δεν έχετε πληρώσει."
Πηγή: armenians.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ευρύτερος της Ελλάδας χώρος

Τα Βαλκάνια – Μεσόγειος – Μ. Ανατολή, αποτελούν γεωστρατιωτικό τόξο διεθνούς ενδιαφέροντος. Η προοπτική μέχρι το 2014, για ολοκλήρωση της ένταξης όλων των χωρών των Βαλκανίων – με πρόβλημα την ονομασία των Σκοπίων – στους ευρωπαϊκούς δεσμούς δίδει σταθερότητα στην περιοχή και εμποδίζει τη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων και παράνομων ανθρώπων από ανατολάς προς τη δύση. Η Μεσόγειος αποτελεί την πλωτή γέφυρα προσέγγισης προς την ευαίσθητη περιοχή της Μ. Ανατολής.

Στο Β. Καύκασο της Ν. Ρωσίας, οι μουσουλμάνοι Τσετσένοι αγωνίζονται συνεχώς για την ανεξαρτησία τους. Εξτρεμιστές μουσουλμάνοι Τσετσένοι αντάρτες προκαλούν κτυπήματα σε ρωσικούς στόχους ακόμη και στο κέντρο της Μόσχας και η ανησυχία στην περιοχή συνεχίζεται.

Στο Ν. Καύκασο, με προηγούμενο το Κόσοβο, Φεβρουάριο 2008, οι αποσχισθείσες Αμπχαζία και Ν. Οσσετία κηρύσσουν την ανεξαρτησία τους και για την προστασία τους ρωσικές δυνάμεις εισβάλλουν στην Γεωργία, Αύγουστος 2008, και προκαλείται η πρώτη μετά τον ψυχρό πόλεμο ένταση στις σχέσεις Ρωσίας – Δύσης. Η περιοχή του Ν. Καυκάσου με τους αγωγούς μεταφοράς ενέργειας από την περιοχή της Κασπίας προς τη Δύση αποτελεί πεδίο ανταγωνισμού ελέγχου.

Στη γύρω της Κασπίας περιοχή, οι χώρες βρίσκονται πολλάκις σε αντιθέσεις από τα ασαφή θαλάσσια όρια και από τον ανταγωνισμό εκμετάλλευσης του θαλάσσιου ορυκτού πλούτου της Κασπίας θάλασσας.

Η Τουρκία – το πάλαι προπύργιο κατά της Σοβιετικής Ένωσης – τώρα ανοίγεται στην περιοχή της Κασπίας, με ακανθώδες όμως το πρόβλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, το 1915. Υπογράφεται πρωτόκολλο ειρήνης Τουρκίας – Αρμενίας, Οκτώβριος 2009, για το άνοιγμα των από την ανεξαρτησία της Αρμενίας μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης κλειστών συνόρων. Περιμένει ακόμη η επικύρωση αφού αντιδρά η βάση και ο Ερντογκάν τώρα διαμηνύει δυσχέρεια εάν δεν τερματιστεί και η κατοχή του αρμενικού θύλακα Ναγκόρνο Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν, το άλλο ακανθώδες πρόβλημα στη περιοχή αρμοδιότητας προς επίλυση του ΟΑΣΕ.

Η ευρύτερη της Ελλάδας περιοχή, συνεπώς αποτελεί το συνδετικό κρίκοι και τη Buffer Zone μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι