Menu

Η παραδειγματική ομιλία του Αρμένιου γενοκτονολόγου, Χαΐκ Ντεμογιάν, στις εκδηλώσεις μνήμης στο Σύνταγμα

Η oμιλία από τον Δρα Χαΐκ Ντεμογιάν, Γενοκτονολόγο, Διευθυντή του Μουσείου Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Έρεβαν στις εκδηλώσεις μνήμης για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων στο Σύνταγμα. Δείτε το βίντεο στο τέλος του άρθρου.

Αξιότιμα αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες! Φίλοι!

Για μένα είναι μεγάλη τιμή να βρίσκομαι σήμερα εδώ, την Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας που διαπράχθηκε εις βάρος των Ελλήνων.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στο λόφο Τσιτσερνακαμπέρντ στο Γιερεβάν, όπου το μνημείο των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων, συγκεντρώνονται εκατοντάδες εκπρόσωποι της ελληνικής κοινότητας της Αρμενίας, για να αποτίνουν φόρο τιμής στους Αρμένιους, Έλληνες και Ασσύριους, που υπήρξαν αθώα θύματα των Οθωμανών Τούρκων και Κεμαλιστών.
Ακριβώς εκατό χρόνια πριν, οι Νεότουρκοι, διαισθανόμενοι τον Παγκόσμιο Πόλεμο να πλησιάζει, ξεκίνησαν την υλοποίηση του σχεδίου εκτοπισμού και εξόντωσης των Ελλήνων που κατοικούσαν στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και στη Θράκη. Δυστυχώς, τα βιβλία που αναφέρονται στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αποσιωπούν αυτήν την τραγωδία.
Οι βιαιότητες και φρικαλεότητες εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούσαν το προοίμιο για ένα τερατώδες σχέδιο δημιουργίας ενός νέου τουρκικού κράτους με το σύνθημα «Η Τουρκία για τους Τούρκους» πάνω στα κόκκαλα του χριστιανικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αποτέλεσμα της πολιτικής της Γενοκτονίας που εφάρμοσαν οι νεότουρκοι και κεμαλιστές την περίοδο από το 1914 έως το 1923, υπήρξε η μαζική εξόντωση πάνω από δύο εκατομμυρίων χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο ξεριζωμός των επιζησάντων από την πατρίδα τους. Πάνω από μισό εκατομμύριο των θυμάτων ήταν παιδιά.
Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα νέο κύμα βίας και αναγκαστικών εκτοπισμών ξεκίνησε, από τους κεμαλιστές πλέον, οι οποίοι οργανώθηκαν αρχικά μόνο για έναν σκοπό – για να εμποδίσουν την επιστροφή των επιζώντων χριστιανών στις εστίες τους και για να αποκτήσουν τη δυνατότητα ανάκτησης της κρατικής υπόστασής τους μετά τη στρατιωτική ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ήταν ακριβώς 19η Μαΐου του 1919, όταν ο Μουσταφά Κεμάλ έφτασε στη Σαμψούντα και συγκέντρωσε γύρω του όσους κρύβονταν και προσπαθούσαν να γλυτώσουν την αναπόφευκτη, όπως φαινόταν τότε, δίωξη και δίκαια τιμωρία για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει εις βάρος του αρμενικού πληθυσμού. Αυτές οι συμμορίες κεμαλιστών τη φορά αυτή ξεκίνησαν την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού και των Αρμενίων που είχαν επιβιώσει της φρίκης της γενοκτονίας.
Βάσει δοκιμασμένου και προσφιλούς σχεδίου της πολιτικής Γενοκτονίας των Κεμαλιστών – που ήταν οι ιδεολογικοί διάδοχοι των Νεοτούρκων- το φθινόπωρο του 1921 συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν οι επιφανέστεροι εκπρόσωποι της ελληνικής διανόησης του Πόντου. Μέσα σε λίγα χρόνια, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των ευρωπαϊκών δυνάμεων, διαπράττετο η καταστροφή της τρισχιλιόχρονης ελληνικής παρουσίας στις νότιες ακτές του Ευξείνου Πόντου. Η τρομοκρατία και η βία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας συνεχίστηκε μέχρι το φθινόπωρο του 1922.
Οι Κεμαλιστές όμως ποτέ δεν είχαν σκοπό να περιοριστούν στην εξόντωση και τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου. Το Σεπτέμβριο του 1922, με διαταγή των επικεφαλής κεμαλιστών, η πόλη Σμύρνη, ή όπως οι Τούρκοι υποτιμητικά την αποκαλούσαν «γκιαούρ Ιζμίρ» πυρπολήθηκε. Η πυρκαγιά και οι στάχτες της Σμύρνης σηματοδότησαν τη γέννηση του νέου κράτους – της Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία ήταν το φυσικό αποτέλεσμα της καταστροφής και του ξεριζωμού της χριστιανικής παρουσίας στη Μικρά Ασία, την Αρμενία και την Κιλικία.
Το σημερινό Τουρκικό κράτος, που υπέγραψε τη Συνθήκη της Λωζάννης και ανέλαβε την υποχρέωση να σέβεται τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων, με ανανεωμένο σθένος και ζήλο άρχισε την άσκηση περαιτέρω βίας κατά των εναπομεινάντων στα εδάφη της Τουρκίας Αρμενίων, Ελλήνων και Εβραίων.
Το 1934, προλαβαίνοντας ακόμη και τους ίδιους τους Ναζί, από τη Θράκη, υπό την απειλή του θανάτου, στα βάθη της Ανατολίας απελάθηκαν χιλιάδες Εβραίοι, και έναν χρόνο αργότερα, υπό την απειλή του θανάτου οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης αναγκάζονταν να κάψουν το βιβλίο του Franz Werfel «40 Μέρες στο Μούσα Νταγ», που θεωρούνταν επικίνδυνο, αφού τους θύμιζε την ηρωική αυτοάμυνα των Αρμενίων της Κιλικίας και την ταπεινωτική ήττα των οθωμανικών στρατευμάτων.
Μαζί με την πολιτική εξόντωσης και απέλασης του χριστιανικού πληθυσμού, στο στόχαστρο των Τούρκων εθνικιστών βρέθηκαν και τα αρχαία χριστιανικά μνημεία και η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του αρμενικού και του ελληνικού πολιτισμού. Εκατοντάδες μοναστήρια και εκκλησίες σήμερα δεν υπάρχουν πλέον, ενώ από άλλα έμειναν μόνο θλιβερά υπολείμματα ή έχουν μετατραπεί σε τζαμιά.
Η τουρκική πολιτική της γενοκτονίας, κατά των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, αφού παρέμεινε ατιμώρητη, έχει γεννήσει νέο κακό για την ανθρωπότητα. Ο εικοστός αιώνας έγινε ο αιώνας των παγκόσμιων πολέμων και των γενοκτονιών. Η ατιμωρησία και η απροκάλυπτη εύνοια εκ μέρους των παγκόσμιων μεγάλων δυνάμεων προς ένα κράτος-διάδοχο και συνεχιστή της οθωμανικής παράδοσης, δημιούργησαν το γόνιμο έδαφος ώστε να φυτρώσουν σε αυτό νέα σχέδια για τη διάπραξη γενοκτονίας. «Ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμένιους», αυτήν την κυνική δήλωση έκανε ο Αδόλφος Χίτλερ λίγες ημέρες πριν από την εισβολή στην Πολωνία, τον Αύγουστο του 1939.
Η ατιμωρησία και ως επακόλουθο η επιθετική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, οδήγησαν σε νέα εγκλήματα. Το 1955, τα πογκρόμ του ελληνικού πληθυσμού στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας, στέρησαν από τη Βασιλεύουσα την παρουσία του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού.
Και πάλι η ατιμωρησία, καθώς και η ανοχή και η πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ μέρους των μεγάλων δυνάμεων έχουν δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για μια νέα τουρκική επιθετικότητα, αυτή τη φορά κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1974, που μετατράπηκε σε μια ανθρωπιστική καταστροφή.
Μετά την ανεξαρτησία της το 1991, και η Αρμενική Δημοκρατία απειλήθηκε από την επιθετική πολιτική της Τουρκίας. Επί είκοσι δύο χρόνια η Τουρκία διατηρεί τα σύνορά της με την Αρμενία κλειστά, θέτοντας απαράδεκτες για την αρμενική πλευρά προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της κυνικής απαίτησης να απαρνηθούμε τη μνήμη της Γενοκτονίας που βιώσαμε.
Την ίδια στιγμή οι παγκόσμιες δυνάμεις, δεν είναι η πρώτη φορά που, αντί να αποτρέψουν και να εμποδίσουν τη μισάνθρωπη και ρατσιστική πολιτική της Τουρκία, περιορίζονται μονάχα στη δήλωση των τετελεσμένων και στην καλύτερη των περιπτώσεων στο να παρέχουν περιορισμένη ανθρωπιστική βοήθεια.
Εμείς οι απόγονοι αυτών που βίωσαν τη φρίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσύριων, δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε και να ανεχόμαστε την εγκληματική άρνηση των διαπραχθέντων φρικαλεοτήτων και των συνέπειών τους. Το ηθικό χρέος της νέας γενιάς των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσύριων δεν είναι μόνο να τιμά και να θυμάται, αλλά από κοινού, χέρι-χέρι, να συνεχίζει τον αγώνα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
Πρέπει να πιστεύουμε και να είμαστε σίγουροι ότι η δικαιοσύνη θα επικρατήσει, αν είμαστε μαζί στον αγώνα μας και αν είμαστε γεμάτοι πίστη στην επιτυχή κατάληξή του. Η Πατρίδα των προγόνων μας – είναι και δική μας Πατρίδα, ανεξάρτητα από το πού και πότε εμείς και οι απόγονοί μας θα ζήσουν. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τον πόνο, τους καημούς και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των προγόνων μας και μαζί να σηκώσουμε το λάβαρο του αγώνα για να θριαμβεύσει το δίκαιο και η αλήθεια.

Σας ευχαριστώ!

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παιδική χαρά, χαρακτήρισε τους Πόντιους, Έλληνας αστυνομικός

Λαυράκι έβγαλε το βράδυ της Δευτέρας η πορεία των Ποντίων και των φίλων τους προς την τουρκική πρεσβεία, όπου επρόκειτο να τοιχοκολλήσουν ψήφισμα με αφορμή την επέτειο μνήμης της Γενοκτονίας. Η αξίωση του επικεφαλής των αστυνομικών που τους έκλεισαν το δρόμο προς την πρεσβεία ήταν το ψήφισμα να τοιχοκολληθεί «ή στο δέντρο ή στη γωνία». Όπου «γωνία» ένα –τεράστιο- τετράγωνο μακριά από το κτήριο που φιλοξενεί την πρεσβεία της Τουρκικής Δημοκρατίας και αποτελεί ουσιαστικά τουρκικό έδαφος. Μόνον εντός των τειχών όμως. Όχι όλοι οι γύρω δρόμοι, όπως πιεστικά και με τρόπο απαράδεκτο υπέδειξε στο πλήθος, με τη στάση της, η Ελληνική Αστυνομία.
Εύκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί και βάσιμα ενδεχομένως ότι η ΕΛΑΣ εκτελεί εντολές. Ασφαλώς. Το επιβεβαίωσε μάλιστα στη φραστική αντιπαράθεση με την αντιπροσωπεία των Ποντίων που πήγαν να τοιχοκολλήσουν το ψήφισμα, ο επικεφαλής αξιωματικός. (Δείτε το video στο τέλος του άρθρου) Αφού χαρακτήρισε την ομήγυρη των θρηνούντων Ποντίων «παιδική χαρά», έσπευσε να τους πει ότι «το κράτος τους» δεν τους επιτρέπει να προχωρήσουν πιο πέρα. Και αν θέλουν, «να ψηφίσουν άλλο κράτος, για να βάζουν το ψήφισμα όπου θέλουν». Τους υπέδειξε δε: «να σέβονται το κράτος τους». Αυτοί, οι ασεβείς!
Θα περιοριζόμαστε να μιλήσουμε για γελοιότητες αν όλα αυτά δεν ήταν πραγματικά τραγικά. Μπορεί άραγε κάποιος από το «κράτος» έστω και να ισχυριστεί ότι οι Πόντιοι που προσέρχονται κάθε χρόνο για να τιμήσουν τις εκδηλώσεις μνήμης συνιστούν δυνάμει κίνδυνο για την ασφάλεια και την τάξη; Εμπεριέχει το παραμικρό ψήγμα προτροπής σε βία η ζωηρή και δυναμική αλλά πάντα ειρηνική συγκέντρωσή τους;
Ποιος εγκέφαλος έχει αποφασίσει ότι η μνήμη, η ζωή και οι δίκαιες διεκδικήσεις των Ποντίων θα βρουν χώρο στον κορμό ενός δέντρου ή πλάι στην αφίσα ενός υποψηφίου σε μια γωνία;
Πόση δύναμη έχει ο εκάστοτε Τούρκος επιτετραμμένος ή και όλη η διπλωματική αντιπροσωπεία, για να επιτυγχάνει να κρατά κάθε άνθρωπο που διαμαρτύρεται εναντίον της χώρας του σε απόσταση ασφαλείας; Τέτοιας που θα διασφαλίζει ότι μέσα από τους τοίχους της πρεσβείας τους δεν θα ακούν τις οιμωγές του πόνου της γενοκτονίας και δε θα βλέπουν τα πονεμένα μάτια με τη λάμψη της αποφασιστικότητας για επιβίωση και προκοπή;
Όταν ένας τεράστιος αριθμός Ελλήνων Ποντίων αγωνίζεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα, προσδοκά να έχει τον συμπατριώτη του δίπλα του. Όχι απέναντι.
Στο όνομα της διασφάλισης της τάξης δεν μπορούν να θυσιάζονται αρχές και ιδανικά του Ελληνισμού. Οι Τούρκοι έχουν κάθε λόγο να κρύβονται σαν τα ποντίκια. Οι Έλληνες, όμως, μπορούν και πρέπει να τους βρίσκουν ακόμα και στα λαγούμια τους. Όχι για να τους απειλήσουν αλλά για να τους κάνουν να ακούσουν τη φωνή του δικαίου. Και αυτή η φωνή είναι πιο δυνατή και από την απειλή.

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το πρώτο βιβλίο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στην αρμενική γλώσσα

Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονίων των Ελλήνων (Θράκη- Μικρά Ασία- Πόντος)
Μετάφραση : Τεχμινέ Μαρτογιάν
Ερεβάν- Αρμενία 2014

Το πρώτο βιβλίο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στην αρμενική γλώσσα

Eίναι γεγονός ότι η προσπάθεια ανάδειξης των ψηφίδων από το πλούσιο ψηφιδωτό των Ελλήνων και των Ελληνίδων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, το οποίο άρχισε να καταστρέφεται στις αρχές του 20ου αιώνα και η καταστροφή του ολοκληρώθηκε το 1922-1923, βρίσκει συμπαραστάτες πολλούς κυρίως από τη νέα γενιά.
Νέοι προσφυγικής καταγωγής 3ης και 4ης γενιάς, οι οποίοι δεν έχουν περιοριστεί στα γνωστά. Δε μένουν μόνο στις διαπιστώσεις και κυρίως δεν έχουν περιοριστεί σε μία στατική αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος. Δηλαδή φολκλόρ και τέλος. Η καταγωγή για αυτούς είναι πολιτισμός, θέατρο, μουσική, αρχιτεκτονική,
γαστρονομία, είναι ιστορία του αρχαίου ελληνικού, βυζαντινού και νεοελληνικού πνεύματος, είναι παιδεία, είναι το μεγάλο ζήτημα της Γενοκτονίας.
Η ανάδειξη, διεθνώς, της υπόθεσης της Γενοκτονίας, είναι ένα δείγμα αυτών της προσπάθειας ανάκτησης της ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων και Ελληνίδων προσφυγικής και μη καταγωγής, αλλά και αγωνιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από όλον τον κόσμο.
Γι’ αυτό εκτός από τα ιστορικά γεγονότα που αφορούν τη Γενοκτονία, για τα οποία τελευταία αναπτύσσεται μία συζήτηση αμφισβήτησής τους ακόμη και άρνησής τους, το βιβλίο προτάσσει τα βασικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν την τέλεση της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος.
Το βιβλίο, το πρώτο για το ζήτημα στην Αρμενική γλώσσα, αποτελεί συμβολή σε μία προσπάθεια ενίσχυσης της προσπάθειας ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς.
Είναι μία συμβολική και ουσιαστική συνεισφορά για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων,στην αρμενική γλώσσα, στη γλώσσα εκατομμυρίων θυμάτων που όπως και οι Έλληνες δολοφονήθηκαν από τον ίδιο θύτη. Αυτή η κοινή πορεία θανάτου Ελλήνων και Αρμενίων στις αρχές του 20ου αιώνα, γίνεται σήμερα με τον κοινό αγώνα διεκδίκησης και αναγνώρισης, πορεία δικαίωσης και ανάστασης.
Ο Θε­ο­φά­νης Μαλ­κί­δης γεν­νή­θη­κε στην Α­λε­ξαν­δρού­πο­λη α­πό γο­νείς πρό­σφυ­γες α­πό την Αδρια­νού­πο­λη της Α­να­το­λι­κής Θρά­κης. Εί­ναι δι­δά­κτωρ κοι­νω­νι­κών ε­πι­στη­μών και μέ­λος της Διε­θνούς Έ­νω­σης Α­κα­δη­μα­ϊ­κών για τη Με­λέ­τη των Γε­νο­κτο­νιών η ο­ποί­α το 2007 α­να­γνώ­ρι­σε, με­τά α­πό ψη­φο­φο­ρί­α με­τα­ξύ των με­λών της, τη Γε­νο­κτο­νί­α των Ελ­λή­νων, των Αρ­με­νί­ων και των Ασ­συ­ρί­ων.
Έ­χει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει, ­εκτός και ε­ντός Ελ­λά­δας, εισηγήσεις για το ζή­τη­μα της Γε­νο­κτο­νί­ας των Ελ­λή­νων και των Αρ­με­νί­ων, σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις.
Μεταξύ αυτών, το 2009 μί­λη­σε στην πρώ­τη εκ­δή­λω­ση των ελ­λη­νι­κών προ­σφυ­γι­κών σω­μα­τεί­ων και της Αρ­με­νι­κής κοι­νό­τη­τας για τη Γε­νο­κτο­νία, στο κτί­ριο του Ο­Η­Ε στη Νέ­α Υόρ­κη, το 2009 επίσης μίλησε για τη Γενοκτονία στην πρώτη κοινή εκδήλωση Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων στη Στοκχόλμη, το 2010 προ­σκλή­θη­κε α­πό τη Δη­μο­κρα­τί­α της Αρ­με­νί­ας και μί­λη­σε στο Ερεβάν στο Διε­θνές Συ­νέ­δριο για τη Σύμ­βα­ση, την Πρό­λη­ψη και την Κα­τα­στο­λή του Ε­γκλή­μα­τος της Γε­νο­κτο­νί­ας και το 2013 προσκλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Αρμενίων και μίλησε στο Συνέδριό της στις Βρυξέλλες.
Το 2009 πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις συ­νο­μι­λί­ες με την ε­πι­τρο­πή του ι­δρύ­μα­τος που εί­ναι υ­πεύ­θυ­νο για τη λει­τουρ­γί­α της ε­λεύ­θε­ρης δια­δι­κτυα­κής ε­γκυ­κλο­παί­δειας wikipedia, το οποί­ο έ­δω­σε την ά­δεια λει­τουρ­γί­ας της wikipedia στην πο­ντια­κή διά­λε­κτο (http//pnt.wikipedia.org)
Το 2007 ε­πι­με­λή­θη­κε το δι­δα­κτι­κό εγ­χει­ρί­διο του Ρό­ναλ­ντ Λε­βί­τσκι για τη «Γε­νο­κτο­νί­α των Ελ­λή­νων του Πό­ντου» στην αγ­γλι­κή γλώσ­σα (έκ­δοση Σύλ­λο­γος Πο­ντί­ων Σι­κά­γο «Ξε­νι­τέ­ας») και το 2012 το με­τέ­φρα­σε και στην ελ­λη­νι­κή.
Για τη δρα­στη­ριό­τη­τά του στο ζήτημα της ανάδειξης της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και  θεμάτων του Ελληνισμού, έ­χει τιμηθεί τό­σο στο ε­σω­τε­ρι­κό ό­σο και το ε­ξω­τε­ρικό.
Τα κεί­με­να του Θεοφάνη Μαλ­κί­δη έ­χουν με­τα­φρα­σθεί στην αρ­με­νι­κή, αγ­γλι­κή, γαλ­λι­κή, ιτα­λι­κή, ι­σπα­νι­κή, ρω­σι­κή, τουρ­κι­κή, ρουμανική και αλ­βα­νι­κή γλώσ­σα, ενώ έχει μεταφράσει στην ελληνική γλώσσα, βιβλία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων.
 
 
Theofanis Malkidis
THE GREEK GENOCIDE: Thrace - Asia Minor - Pontus
Translation: Tehmine Martoyan
Yerevan - Armenia 2014
 
The first book on the Greek Genocide in the Armenian language
 
Attempts to highlight the rich history of the Greek communities which existed in the former Ottoman Empire, communities which were slowly destroyed at the beginning of the 20th century, and completely destroyed by 1922-23, has widespread interest particularly amongst the younger generation.
Third and fourth generation youth whose relatives were refugees from these lands, are eager to learn the history of their ancestors. But they have not restricted themselves to learning just the basics when it comes to the issue. In other words just about the folklore. To them, ancestry doesn’t just mean culture, theater, music, architecture and cuisine. It doesn’t just mean the history of Ancient Hellenism, Byzantium and the Greek spirit. To them, it also means education and the bigger picture – the Genocide.
The worldwide emergence of the issue of the genocide has resulted from efforts to preserve the historical and cultural identity of the Greeks of the former Ottoman Empire, and from efforts by human rights activists around the world.
Aside from presenting the historical facts related to the genocide, this new publication presents the key arguments which prove that genocide was committed on the Ottoman Greeks.
The book, the first ever published in Armenian, has been produced in order to strengthen the resources available on the Genocide committed on the Greeks by the perpetrators – the Neo Turks and the Kemalists. 
It is a substantial and symbolic contribution towards the recognition of the Greek Genocide in Armenian, the language of 1.5 million people who were also victims of   genocide by the same perpetrator. This common fate of the Greeks and Armenians at the beginning of the 20th century has today become a common struggle towards recognition, vindication and closure.

 

 

Πηγή: malkidis.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Armenian violinist Sergey Khachatryan recognized World's Best Young Musician

Prominent Armenian violinist Sergey Khachatryan has received the annual award of Credit Swiss Bank and was recognized “The Best Young Musician of the World”. As reports “Armenpress” citing novostink.ru, the award giving ceremony was held in Vienna on January 18. The Lucerne Festival artistic director Michael Haefliger headed the jury.
Also, Sergey Khachatryan received 75,000 Swiss Francs, which is among the “most expansive” prizes in the world music. It also implies that the Armenian musician will participate in a concert with Gustavo Dudamel and the Vienna Philharmonic Orchestra, which will be held on September 13.
Born in Yerevan, Armenia, Sergey Khachatryan won First Prize in the VIII International Jean Sibelius competition in Helsinki in 2000, becoming the youngest ever winner in the history of the competition.  In 2005 he claimed the First Prize at the Queen Elisabeth Competition in Brussels.
Sergey has performed with orchestras such as the Berliner Philharmoniker, Royal Concertgebouw Orchestra, Orchestre National de France, Orchestre de Paris, London Symphony, London Philharmonic, Philharmonia Orchestra, NHK Symphony, Munich Philharmonic and the Tonhalle Orchestra in Zurich.
In the US, Sergey has appeared with the Cleveland Orchestra, New York Philharmonic, Boston Symphony, Philadelphia Orchestra, National Symphony Orchestra (Washington), San Francisco Symphony and Los Angeles Philharmonic.  He has also performed at the Ravinia, Blossom and Mostly Mozart Festivals.
With the Philharmonia Orchestra, Sergey has collaborated with Christoph von Dohnanyi, Esa Pekka Salonen, Rafael Fruhbeck de Burgos, Alexander Lazarev, Tugan Sokhiev and Juraj Valcuha.  He has also performed with the London Philharmonic Orchestra, notably the Bach Double Concerto with Anne-Sophie Mutter, the Sibelius concerto with Jukka Pekka Saraste and the Khachaturian concerto on a major North American tour.  In January 2011, Sergey made his London debut with the London Symphony Orchestra performing Shostakovich’s second concerto conducted by Valery Gergiev.
Since December 2002 Sergey has performed regularly with the BBC Philharmonic Orchestra, including a Proms debut in 2005 conducted by Vassily Sinaisky and regular concerts subsequently with Gianandrea Noseda.
Sergey works regularly with Valery Gergiev and the Mariinsky Theatre Orchestra in St Petersburg and at the Mikkeli Festival in Finland.  Recent highlights also include performances with the Swedish Radio Symphony, Bamberger Symphoniker, Orchestre de Paris, RAI Orchestra Turin, Rotterdam Philharmonic, Amsterdam Sinfonietta, NHK Symphony and the Sydney and Melbourne Symphony Orchestras.
Sergey’s 2012-13 season includes concerts with the Philharmonia Orchestra and Philippe Jordan, Gurzenich-Orchester Kölner Philharmoniker and Jesús López-Cobos, Swedish Radio Symphony and Juraj Valcuha, Munich Philharmonic and James Gaffigan, Spanish National Orchestra and Juanjo Mena, Taiwan National Symphony and Shao-Chia Lü (debut), National Symphony Orchestra (Washington) and Vasily Petrenko and Seattle Symphony and Ludovic Morlot.
With his sister Lusine Khachatryan Sergey has performed recitals at Wigmore Hall, Alte Oper Frankfurt, Theatre des Champs Elysees and Cite de la Musique (Paris), Auditori Nacional Madrid, Amsterdam Concertgebouw, Palais des Beaux Arts (Brussels), Philharmonie Luxembourg, Carnegie Hall and Alice Tully Hall (New York) and Herbst Theater (San Francisco).  Recitals in 2011/12 include performances in Dortmund, Neumarkt and London.
Sergey’s recording of the Sibelius concerto was released by Naïve Classique in October 2003, followed by a double Shostakovich concerto disc with the Orchestre National de France conducted by Kurt Masur, a recording of the Shostakovich and Cesar Franck sonatas for violin and piano in February 2008, the complete Sonatas and Partitas for solo violin by J.S. Bach in 2010 and most recent the complete Sonatas by J.Brahms with his sister Lusine Khachatryan 2013.
Sergey plays the 1740 ‘Ysaye’ Guarneri violin on kind loan from the Nippon Music Foundation.

 

Source: armenpress.am

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι