Αυτές οι μόδες που κάθε τόσο κατακτούν την Αμερική ποτέ δεν τις καταλάβαμε! Κοσμοσειρροή, λέει, για να προμηθευτούν το χάπι αδυνατίσματος που πρώτη κατανάλωσε η Kim Kardashian...

Πρόκειται για το χάπι που μπορεί να κάψει 380 θερμίδες την ημέρα. Όσο δηλαδή καίει ο οργανισμός σε ώρες άθλησης.
Την πρώτη μέρα κυκλοφορίας στις ΗΠΑ εξαντλήθηκε, ενώ στη Μ. Βρετανία εξαφανίστηκαν σε χρόνο dt- πριν καν βγουν στην αγορά- 50.000 κουτιά!
Μα καλά ένα χάπι δεν κάνει θαύματα μόνο του!Και η Kim Kardashian που το χρησιμοποίησε, μόνο ως βοηθητικό το έχει. Τέτοιο κορμί πρέπει να είναι και λίγο στο DNA σου!

Πηγή: athensbars.gr

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

«Στον φυλακισμένο, σε λευκό κελί, Τούρκο, εκδότη και αγωνιστή
για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων,
των Ελλήνων και των Ασσυρίων
Ραγκίπ Ζαράκολου»

Η πρόσφατη απόφαση του Γαλλικού λαού, μέσω των αντιπροσώπων του, για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, έρχεται να συναντήσει και άλλες σχετικές αποφάσεις κυβερνήσεων, κοινοβουλίων, θεσμών και οργανώσεων για τη μελέτη των γενοκτονιών.
Έρχεται, κυρίως να συναντήσει την απόφαση των λαών για δικαίωση, ιστορική αλήθεια και πραγματική συναδέλφωση, η οποία θα βασίζεται στην αποδοχή της ιστορίας και την εξάλειψη κάθε λευκής σελίδας.
Η απόφαση, κατά τη γνώμη μας, έχει διττή διάσταση: Τη νομική, όπου η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων -αλλά και οποιασδήποτε άλλης αναγνωρισμένης από τον νόμο γενοκτονίας- θα διώκεται με προβλεπόμενη ανώτατη ποινή κάθειρξης ενός έτους και πρόστιμο 45.000 ευρώ, και την πολιτική.
Η νομική είναι ξεκάθαρη και αποτελεί ένα συγκεκριμένο εμπόδιο στους αρνητές της Γενοκτονίας που πλημμύρισαν όχι την Τουρκία, αλλά και το εξωτερικό και όπου υπάρχει κινητικότητα για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Η πολιτική διάσταση αφορά την Τουρκία, η οποία εδώ και δεκαετίες με το όπλο της ιστορικής προπαγάνδας προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε προσπάθεια για αναγνώριση. Αναγνώριση η οποία θα οδηγήσει τους λαούς, τουρκικό και αρμενικό, στην πραγματική φιλία και ειλικρινή προσέγγιση. Η φιλία και η συνεργασία εξ όσων γνωρίζουμε προϋποθέτει ειλικρίνεια, για την οποία δεν φημίζεται το τουρκικό καθεστώς που αρνείται την πραγματικότητα.
Η απόφαση της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης ανοίγει το δρόμο και για άλλες αναγνωρίσεις και νόμους σχετικούς με την άρνηση και αποτελεί μία σημαντική συμβολή και για την υπόθεση άλλων Γενοκτονιών, όπως των Ελλήνων και των Ασσυρίων, που μένουν στο σκοτάδι.
Η συγκεκριμένη απόφαση από τη Γαλλία, είναι μία ακόμη νίκη στην υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Σε λίγο καιρό κανείς δε θυμάται μία ακόμη αποχώρηση Τούρκου πρεσβευτή από πρωτεύουσα χώρας που αναγνωρίζει τη γενοκτονία, ούτε τις συνήθεις εθνικιστικές κορώνες του Ερντογάν και των ομοίων του.
Θα ξέρει ότι παρά το γεγονός ότι οι τύραννοι και ο δολοφόνοι μοιάζουν ισχυροί, στο τέλος όπως λέει ο Γκάντι, νικά η αλήθεια.

Φάνης Μαλκίδης

Ο Φάνης Μαλκίδης είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων και το κείμενό του αποτελεί μέρος της συνέντευξης στο Ράδιο Χρόνος (Κομοτηνή).

Πηγή: azator.gr

Θύελλα αντιδράσεων σε Ελλάδα και Τουρκία συνεχίζουν να προκαλούν οι δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ περί εμπλοκής Τούρκων πρακτόρων σε πυρκαγιές στην Ελλάδα.

Σε σημερινό της δημοσίευμα η εφημερίδα Μιλιέτ της Τουρκίας, κάνει λόγο για μυστική έκθεση, σύμφωνα με την οποία έγινε «επίθεση» Τούρκων σε ελληνικό στρατόπεδο της Λαμίας, πέραν των πυρκαγιών σε ελληνικά δάση σε τουριστικές περιοχές, όπως η Κρήτη και η Ρόδος.

Ωστόσο ο αρθρογράφος Can Dundar, διερωτάται, «από ποιόν έγινε γνωστό αν γίνονταν όλα αυτά και αν πραγματικά είναι αλήθεια η επίθεση σε στρατόπεδο της Λαμίας, οι πυρκαγιές σε ελληνικά δάση σε τουριστικά μέρη όπως η Κρήτη, η Ρόδος και η Χίος».

Ο ίδιος επικαλείται μυστική έκθεση που ήρθε στην επιφάνεια, αφού σύμφωνα και με τον ίδιο, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο.

«Μετά τις πυρκαγιές, τους εκρηκτικούς μηχανισμούς που εξερράγησαν σε ελληνικά νησιά, όλα σταμάτησαν, διότι για κάποιο διάστημα τότε, η Αθήνα βρισκόταν υπό την προστασία του PKK και όλα τελείωσαν», σημειώνει ο κ. Duncar.

«Κάθε κράτος έχει βρώμικα μυστικά, αλλά οι πολίτες, Έλληνες και Τούρκοι, έχουν το δικαίωμα να μάθουν, τι συμβαίνει», καταλήγει το άρθρο της Μιλιέτ.

Πηγή: newsbomb.gr

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ο προβληματισμός της γαλλικής νομοθεσίας περί ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας δείχνει την οδό που πρέπει να ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα όχι μόνο για την γενοκτονία των Εβραίων, των Αρμενίων αλλά και των Ποντίων. Η αναγνώριση δεν επαρκεί για να καταπολεμηθεί η γενοκτονία της μνήμης. Η αναγνώριση είναι απλώς το πρώτο βήμα της διαδικασίας διόρθωσης. Το πρόβλημα δεν είναι μια ειδική αναγνώριση μιας γενοκτονίας αλλά όλες. Η νέα απόφαση της γαλλικής βουλής έρχεται να συμπληρώσει ένα νομοθετικό κενό. Διότι υπήρχε μια διαφορά αντιμετώπισης μεταξύ της γενοκτονίας των Εβραίων και της γενοκτονίας των Αρμενίων, ενώ είναι και οι δυο αναγνωρισμένες από τη Γαλλία. Για την πρώτη υπήρχε και υπάρχει βέβαια ο νόμος Gayssot από το 1990, ενώ για τη δεύτερη μια πρόταση που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια δεν είχε γίνει αποδεκτή. Τώρα με την απόφαση της βουλής δεν υπάρχει μόνο ένας ειδικός στόχος, αλλά ένας γενικός διότι αφορά όλες τις αναγνωρισμένες γενοκτονίες. Η ίδια μεθοδολογία μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, όπου έχουν αναγνωριστεί η γενοκτονία των Εβραίων μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η γενοκτονία των Αρμενίων το 1984 και η γενοκτονία των Ποντίων το 1994. Με μια νέα απόφαση από το ελληνικό κοινοβούλιο ανάλογη από αυτή που πάρθηκε από τη Γαλλία, θα είχε μια άμεση εφαρμογή σε όλες αυτές τις γενοκτονίες. Με αυτόν τον τρόπο ακολουθούμε σε ένα γενικό πλαίσιο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Υπάρχει το πλαίσιο του Ουμανισμού για να υποστηρίζει αυτό το πεδίο δράσης. Δεν πρέπει όμως να ξεχάσουμε τη σχέση του Ουμανισμού με τον ελληνισμό. Επιπλέον αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η αναγνώριση καθώς το δείχνει η ιστορία των πρόσφατων ετών δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τη γενοκτονία της μνήμης, διότι υπάρχουν ακόμα και τώρα προσπάθειες για να αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν αυτές οι γενοκτονίες. Η αναγνώριση δεν απαγορεύει τέτοιου είδους πράξεις διότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να την υποστηρίζει. Και αυτό επιτρέπει στη βαρβαρότητα και στη φρίκη να βρίζουν τα θύματα, τους επιζώντες και τους δίκαιους παρουσιάζοντάς τους ως απλώς υπερασπιστές μιας άλλης εκδοχής της ιστορίας. Η αδιαφορία μας τους βοηθά. Και μόνο η ποινικοποίηση μπορεί να τους προστατέψει.

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις, αρχίζεις τα γελοία λάθη. Αυτό το νοητικό σχήμα ακολουθεί η Τουρκία. Για να πείσει τους Γάλλους ότι έχουν άδικο με την απόφαση που πήρε η βουλή τους για την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών που αναγνώρισε το κράτος τους, προσπαθεί να χτυπήσει μέσω του πατέρα του Προέδρου τους, τη Λεγεώνα των Ξένων. Για να το καταλάβουμε όλοι μας το ανάλογο θα ήταν να βρίσει τον Ιερό Λόχο για να πείσει τους Έλληνες ότι έχουν άδικο ν’ αναγνωρίζουν τις γενοκτονίες που έχει διαπράξει η Τουρκία. Η μιζέρια της Τουρκικής διπλωματίας έχει ξεπεράσει τα όρια της αθλιότητας. Προσπαθώντας να αποδείξει με ένα ναζιστικεμαλικό τρόπο ότι έχει πάντα δίκιο για την εσωτερική κατανάλωση, καταφέρνει και γελοιοποιεί τον εαυτό της σε βαθμό που δεν φαντάζεται. Για τους Γάλλους , η Λεγεώνα των Ξένων είναι ένας μύθος. Βρίσκεται σε κάθε μάχη που αφορά την Γαλλία, όπου και να είναι το μέτωπο. Ο ηρωισμός της Λεγεώνας είναι τόσο αποδεκτός που της επιτρέπουν να μην χωρίζεται στα δύο όταν περνά μπροστά στον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι. Και τώρα έρχεται η τουρκική διπλωματία με τις ελαττωματικές της ενημερώσεις, να χτυπήσει αυτό το σύμβολο για να πείσει τους Γάλλους. Πόσο ηλίθιοι πρέπει να είναι οι σύμβουλοι του Προέδρου και του Πρωθυπουργού της Τουρκίας για να τους έχουν προτείνει μια τέτοια ιδέα. Και πάλι απέδειξαν και οι δυο ότι ακολουθούν και οι δυο ένα συνειδητό στρατηγικό λάθος για να επηρεάσουν με τις νεοθωμανικές τους θέσεις όλη την ευρωπαϊκή ένωση. Αδύνατον να καταλάβουν ότι με τέτοια λάθη συσπειρώνουν όλους τους Ευρωπαίους πολίτες που ανακαλύπτουν σιγά σιγά το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας , όταν η τελευταία εκνευρίζεται με τις κατηγορίες της ιστορίας και κάνει κριτικές στα σύμβολα των κρατών –μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιος άλλος θα τολμούσε να συνεχίζει να ισχυρίζεται τέτοιες ηλιθιότητες δίχως να υποστεί κόστος ακόμα και από τον ίδιο τον λαό. Μόνο που στην Τουρκία ο λαός δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και να κατηγορήσει την ανικανότητα της τουρκικής διπλωματίας που προσπαθεί να αρκεστεί πίσω από το δάκτυλο της, όταν διαχειρίζεται εθνικά θέματα που δεν κατέχει.