Menu

Ένα διαχρονικό ηθικό δίλημμα

Ανώδυνος θάνατος, γλυκύς θάνατος, αξιοπρεπής θάνατος. Αυτά είναι μερικά από τα επίθετα που αποδίδουν στην ευθανασία οι υποστηρικτές της. Την ίδια ώρα, από μόνη της η ετυμολογία της λέξης σημαίνει καλός (ευ)θάνατος.

Ο όρος ευθανασία δημιουργήθηκε απ' τον Άγγλο φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον (Francis Bacon), ο οποίος έγραψε ότι «το έργο της ιατρικής είναι η αποκατάσταση της υγείας και η καταπράυνση των πόνων, όχι μόνο όταν η καταπράυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία, αλλά και όταν μπορεί να εξασφαλίσει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο».

Αφορμή γι' αυτό το ρεπορτάζ αποτέλεσε ο πρόσφατος θάνατος (3 Ιουνίου) του υπέρμαχου της ευθανασίας Τζακ Κεβόρκιαν σε ηλικία 83 χρονών, γνωστός και ως «Δρ Θάνατος», επειδή βοήθησε περισσότερους από 100 ανθρώπους να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Δεν είναι λίγες οι διαμάχες που δημιουργήθηκαν για την εφαρμογή της ευθανασίας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Έντονη ήταν και είναι η αντίθεση της ορθόδοξης Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να διαθέσει τη ζωή και το θάνατο, και αφού ο πόνος έχει κάποια αξία για τη σωτηρία της ψυχής, σε κανένα δεν επιτρέπεται να συντομεύσει τους πόνους.

Η θεολογία…

Μιλώντας στη «Σ» ο θεολόγος Αντώνης Στυλιανάκης, επισήμανε ότι η εφαρμογή της ευθανασίας είναι απαράδεκτη. Ερωτηθείς για τους λόγους που η ορθοδοξία υποστηρίζει αυτή τη θέση, ανέφερε αρχικά ότι «είναι παραβίαση της εθνικής εντολής ου φονεύσεις». Ο ίδιος σημείωσε ακόμη πως με την εφαρμογή της ευθανασίας γίνεται υποβίβαση του ανθρώπου στο επίπεδο του ζώου», προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι «ο ασθενής που ζητά μετ’ επιτάσεως ευθανασία δεν έχει καθαρό μυαλό λόγω φαρμάκων και θεραπειών». Ο κ. Στυλιανάκης εξήγησε ότι ο ανθρώπινος πόνος, ιδιαίτερα στο κρεβάτι της δοκιμασίας, «αφυπνίζει συνειδήσεις και είναι καλός σύμβουλος για μετάνοια». Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι «πολλές φορές η απόφαση από κάποιους συγγενείς ασθενών να τεθεί σε εφαρμογή η ευθανασία, αποτελεί παράγοντα συμφεροντολογισμού σε θέματα περιουσίας».

Η ιατρική…

Πολύ δύσκολο και λεπτό θέμα χαρακτήρισε το ζήτημα της ευθανασίας ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου Αντρέας Δημητρίου. Όπως είπε, λόγω της ιδιαιτερότητάς του «γίνονται συνεχώς συζητήσεις και σεμινάρια. Και εμείς ως Ιατρικός Σύλλογος της Κύπρου έχουμε παρακολουθήσει το θέμα αυτό σε πολλές συναντήσεις μας». Ο κ. Δημητρίου ξεκαθάρισε ότι «ο ιατρικός κόσμος είναι ενάντια στην ευθανασία», τονίζοντας, παράλληλα, ότι «ο κάθε γιατρός είναι υποχρεωμένος να βρει τρόπους να απαλύνει τον πόνο και όχι να τον τερματίσει, εφαρμόζοντας την ευθανασία». «Αυτή είναι η ιατρική φιλοσοφία, αν και υπάρχουν κάποιες χώρες που νομοθετικά έχουν επιτρέψει την ευθανασία», πρόσθεσε.

Ερωτηθείς για το αν υπάρχει ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο στην Κύπρο που να αφορά την εφαρμογή της ευθανασίας, απάντησε: «Δεν υπάρχει. Ακόμη δεν έχουμε τίποτε. Απλώς γίνονται διάφορες σκέψεις, γιατί το θέμα αυτό συζητείται συνεχώς». Ωστόσο, διευκρίνισε στη συνέχεια ότι «μπορεί να μην υπάρχει νομοθεσία που να το επιτρέπει, αλλά υπάρχουν άλλες νομοθεσίες που καθιστούν την εφαρμογή της στη χώρα μας παράνομη». «Δεν είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση και σαφώς διώκεται ποινικά όποιος προχωρήσει σε αυτή την πράξη», υπογράμμισε. Κληθείς να αναφέρει κατά πόσο εφαρμόστηκε ποτέ στην Κύπρο η ευθανασία, απάντησε αρνητικά. Σημειώνεται ότι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για την πραγματοποίηση της ευθανασίας είναι οι ενδοφλέβιες ενέσεις χλωροφορμίου, χλωράλης σε πυκνό διάλυμα βαρβιτουρικών ή κορεσμένου διαλύματος θειικού μαγνησίου.

Στις υπόλοιπες χώρες

Παρά τις αντιδράσεις για την εφαρμογή της ευθανασίας, τα τελευταία χρόνια έγιναν προσπάθειες για τη νομιμοποίησή της από κάποιες χώρες, με δικαιολογητικά τον οίκτο προς τον άνθρωπο που υποφέρει, τη θυσία για χάρη του κοινωνικού συνόλου και την απαξία της ζωής.

*H Oλλανδία γίνεται η πρώτη χώρα στον κόσμο το 2002, στην οποία η ευθανασία κατέστη νόμιμη, χάρη σε αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε από τη Βουλή και τη Γερουσία της χώρας. Σύμφωνα με το πρωτοποριακό νομοσχέδιο, οι ιατροί θα έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ευθανασία, χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο νομικής προσφυγής, εάν ακολουθούν συγκεκριμένους αυστηρούς κανόνες. H ευθανασία, αν και τυπικά παράνομη στην Oλλανδία, είναι ανεκτή από το 1997, σύμφωνα με την αντιαπαγορευτική παράδοση της χώρας, που αντιμετωπίζει με πρωτοποριακές μεθόδους ποικίλα κοινωνικά ζητήματα, όπως την ομοφυλοφιλία και τα ναρκωτικά.

Ταυτόχρονα, σε μια προσπάθεια να προλάβει το φαινόμενο των «τουριστών ευθανασίας», η κυβέρνηση της Ολλανδίας απέκλεισε το ενδεχόμενο να επιτραπεί η πραγματοποίηση ευθανασιών σε ετοιμοθάνατους ασθενείς από το εξωτερικό. Παρόλο που το νομοθέτημα δέχθηκε έντονη κριτική από το εξωτερικό, έχει εξασφαλίσει την πλατιά υποστήριξη της ολλανδικής κοινής γνώμης και του ιατρικού κόσμου της χώρας.

*Το Βέλγιο αποτελεί τη δεύτερη χώρα, όπου επιτρέπεται η ευθανασία. Το σχετικό νομοσχέδιο έλαβε την έγκριση της Γερουσίας τον Οκτώβριο 2001.

*Το Λουξεμβούργο είναι η τρίτη χώρα στην ΕΕ, στην οποία επιτρέπεται η ευθανασία από το Μάρτιο του 2009.

*Στη νομιμοποίηση της παθητικής ευθανασίας (διακοπή της τεχνητής υποστήριξης, εφόσον όμως ο ασθενής είχε ήδη εκφράσει την επιθυμία να μη διατηρηθεί στη ζωή με τεχνητά μέσα) προχώρησε η Σουηδία τον Απρίλιο του 2010. Την ίδια δικαστική απόφαση έλαβε και η Γερμανία τον Ιούνιο του 2010.

*Στην Ελβετία επίσης ένας γιατρός μπορεί να χορηγήσει σε έναν ασθενή που δεν έχει ελπίδες ίασης και επιθυμεί να πεθάνει, μια θανατηφόρα δόση φαρμάκου, την οποία ωστόσο θα πάρει ο ασθενής μόνος του.

*Επίσης στην ΕΕ κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, απαγορεύουν την ευθανασία, αλλά επιτρέπουν μια μορφή υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.

*Στην Αλβανία η ευθανασία νομιμοποιήθηκε το 1999.

*Το 1995 η ευθανασία νομιμοποιήθηκε στο Βόρειο Διαμέρισμα της Αυστραλίας.

*Στις ΗΠΑ σε περισσότερες από τις πολιτείες η ευθανασία απαγορεύεται. Εξαίρεση αποτελεί η πολιτεία του Όρεγκον.

*Η Ιαπωνία δεν διαθέτει επίσημους νόμους για την ευθανασία.

*Στην Ταϊλάνδη στις 20 Μαρτίου του 2007 τέθηκε σε ισχύ Πράξη για την Εθνική Υγεία, στην οποία περιγράφονται οι όροι υπό τους οποίους επιτρέπεται η ευθανασία.

Ο άνθρωπος που βοήθησε περισσότερους από 100 ανθρώπους να βάλουν τέλος στη ζωή τους

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του Τζακ Κεβόρκιαν, γνωστός ως «Δρ Θάνατος» έφερε και πάλι στην επιφάνεια το θέμα της εφαρμογής της ευθανασίας. Ο Κεβόρκιαν πέθανε στο Νοσοκομείο Μπομόν στο Ρόαγιαλ Οουκ του Μίσιγκαν, όπου νοσηλευόταν για περίπου δύο εβδομάδες με νεφρικά και καρδιακά προβλήματα. Ο υπέρμαχος της ευθανασίας, ο οποίος ήταν παθολόγος, είχε φυλακιστεί για οκτώ χρόνια για φόνο δεύτερου βαθμού και είχε αποφυλακιστεί με εγγύηση το 2007. Όρος της αποφυλάκισής του ήταν να μη βοηθήσει άλλους ασθενείς να αυτοκτονήσουν.

Ο Κεβόρκιαν είχε καταδικαστεί, αφού μια εκπομπή του CBS News τον είχε δείξει σε βίντεο να χορηγεί θανατηφόρα φάρμακα σ' έναν 52χρονο που έπασχε από τη νόσο Λου Γκέριγκ (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση). Πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε ασθενείς που υποφέρανε αφιλοκερδώς και με γνώμονα πάντα την επιθυμία του ασθενούς του. Μάλιστα, η δράση του έγινε ακόμη πιο γνωστή, με την παραγωγή της ταινίας «You don’t know Jack», τον Απρίλιο του 2010, με τον Αλ Πατσίνο να υποδύεται τον Δόκτωρα Θάνατο.

Ο γνωστός ιατρός γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1928 στο Πόντιακ του Μίσιγκαν από Αρμένιους πρόσφυγες, που γλίτωσαν από τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους, και μπόρεσαν να φτάσουν στην Αμερική. Αποφοίτησε με τιμές το 1945 από το τοπικό γυμνάσιο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής του Μίτσιγκαν απ' όπου πήρε και το πτυχίο της ιατρικής. Όσοι τον γνώριζαν από παλιά, τον χαρακτήριζαν ως έναν ιδιοφυή, πολυμήχανο και ανεξάρτητο νέο.

Από τα πρώτα του χρόνια εκπαίδευσης στα νοσοκομεία, οι συναδελφοί του τον αποκάλεσαν «Doctor Death», λόγω της ενασχόλησής του εκείνη την εποχή, με τα μάτια των νεκρών και των αλλαγών που υφίστανται ακριβώς μετά το θάνατο. Στη δεκαετία του 80 έγραψε μια σειρά από άρθρα στο γερμανικό περιοδικό Medicin and Law, όπου και αποκάλυψε τις απόψεις του για την ηθική της ευθανασίας.

Ακέφαλη η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής

Η ΕΘΝΙΚΗ Επιτροπή Βιοηθικής Κύπρου είναι η αρμόδια Επιτροπή στη χώρα μας, που ασχολείται με τέτοιου είδους ζητήματα. Ωστόσο, στην προσπάθειά μας να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί της, μάθαμε ότι από τις 31 Ιουλίου 2010 είναι χωρίς Διοικητικό Συμβούλιο. Όπως δήλωσε λειτουργός της Επιτροπής, «πλέον έχουμε μόνο τις επιτροπές βιοηθικής αξιολόγησης, των οποίων η θητεία τους λήγει το Νοέμβριο του 2011».

Για να προσθέσει ότι η καθυστέρηση που παρατηρείται στο διορισμό νέου Διοικητικού Συμβουλίου είναι καθαρά θέμα του Υπουργείο Υγείας. «Δεν γνωρίζουμε γιατί το καθυστερούν. Αναμένουμε να πάει πρόταση από το Υπουργείο Υγείας προς το Υπουργικό Συμβούλιο», μας λέχθηκε χαρακτηριστικά. Η λειτουργός υπογράμμισε ακόμη πως «επειδή δεν υπάρχει διοικητικό προσωπικό για την Επιτροπή, υπάρχουν αρκετά θέματα που έχουν μείνει πίσω». Καταλήγοντας, πάντως, υπέδειξε ότι η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής γενικότερα δεν έχει επίσημη θέση όσον αφορά την ευθανασία.

 

 

Πηγή: sigmalive.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η Τουρκία μετά τις εκλογές

Τι θα σημαίνει η τροποποίηση του Συντάγματος, οι ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ερντογάν, η προσπάθεια ένταξης στην ΕΕ, το Κουρδικό αγκάθι και το Κυπριακό

Πόσο η Τουρκία θα αλλάξει, θα εξαρτηθεί από το εύρος της σημερινής νίκης του ΑΚΡ. Και τις φιλοδοξίες Ερντογάν

Οι σημερινές εκλογές στην Τουρκία αποτελούν ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για τη μετάβαση της χώρας από την κοινοβουλευτική σε προεδρευόμενη, γαλλικού στιλ, δημοκρατία. Αυτό το στοίχημα διεκδικεί πρώτιστα ο Τούρκος Πρωθυπουργός, Ταγίπ Ερντογάν, που δεν αποκρύβει τη φιλοδοξία του να διεκδικήσει τις επόμενες δύο προεδρικές θητείες ώστε να συμπέσουν με τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας (1923-2023). Ήδη όλες οι δημοσκοπήσεις και οι αναλύσεις συγκλίνουν ότι το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν θα επιτύχει μιαν άνετη νίκη, που θα του επιτρέψει να μεταρρυθμίσει το Σύνταγμα του 1982, που επέβαλαν οι στρατιωτικοί μετά το πραξικόπημα του 1980. Οι σημερινές εκλογές είναι σημαντικές για τρεις λόγους:

Πρώτον, ο Ερντογάν υποσχέθηκε ότι η νέα Τουρκική Εθνοσυνέλευση θα ετοιμάσει το νέο Σύνταγμα που πρέπει να αντιμετωπίσει επειγόντως δύο κρίσιμα ζητήματα: α) τη σχέση κράτους - πολίτη, και β) το κουρδικό πρόβλημα.

Δεύτερον, οι σημερινές εκλογές σηματοδοτούν την αρχή μετάβασης από το κοινοβουλευτικό στο προεδρικό σύστημα. Ο Ερντογάν υποσχέθηκε να μην επαναδιεκδικήσει την πρωθυπουργία επειδή ο στόχος του είναι πλέον η προεδρία της δημοκρατίας, πράγμα που τον έφερε ήδη σε σύγκρουση με τον πρόεδρο Γκιουλ.

Τρίτον, οι εκλογές θα καθορίσουν αν το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, θα ανανεωθεί και θα αναδειχθεί στην κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, ικανή να αμφισβητήσει το ΑΚΡ.

Η πηγή… έμπνευσης

Είναι γεγονός ότι από το 2002, με την άνοδο του κόμματος Ερντογάν στην εξουσία, η Τουρκία γνώρισε μια εντυπωσιακή πρόοδο. Είναι η 17η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, είναι μέλος της ομάδας των G-20, διατηρεί το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, προεδρεύει του Συμβουλίου της Ευρώπης, ήταν μη μόνιμο μέλος του ΣΑ και επιδιώκει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η γεωγραφική θέση της μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής τής προσδίδει σημαντική γεωπολιτική αξία επειδή είναι διάδρομος ενέργειας και πετρελαιαγωγών.

Τα τελευταία χρόνια, υπό την καθοδήγηση του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, η Τουρκία προβάλλει το γνωστό δόγμα «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές της». Με όλους; Όχι, φυσικά, αφού με την Ελλάδα διατηρεί ακόμα το casus belli, ενώ στην Κύπρο συνεχίζει την κατοχή του 37% του κυπριακού-ευρωπαϊκού εδάφους. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη «μαλακή δύναμή» της (soft power) για να προβάλλει την εικόνα μιας ειρηνοποιού χώρας, που ενδιαφέρεται να διαμεσολαβεί στις κρίσεις της περιοχής. Βελτίωσε τις σχέσεις της με τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, ανακίνησε το Αρμενικό, προκάλεσε βαθιά κρίση με το Ισραήλ τασσόμενη υπέρ των Παλαιστινίων και τρομοκρατικών οργανώσεων. Οι αραβικές εξεγέρσεις την κατέλαβαν εξ απροόπτου αλλά κομπάζει ότι το λεγόμενο «τουρκικό μοντέλο» μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους Άραβες. Ο Νταβούτογλου καυχιέται ότι αυτό το μοντέλο είναι «πηγή έμπνευσης» για τον αραβικό κόσμο.

Ο αυταρχισμός του Ερντογάν, ο μεγαλοϊδεατισμός του και το Σύνταγμα

Παρά τα σημαντικά βήματα προόδου, που η Τουρκία επιτέλεσε υπό τον Ερντογάν, πολλοί μετριοπαθείς Τούρκοι ανησυχούν για το πού ένα νικηφόρο ΑΚΡ ενδέχεται να οδηγήσει τη χώρα. Η ανοχή της ισλαμικής μαντίλας και η μη ανοχή του αλκοόλ, η ενίσχυση ενός ισλαμισμού «light», η μαζική ανέγερση χιλιάδων τζαμιών σε όλη τη χώρα, εμφανίζουν την εικόνα μιας Τουρκίας που προσβλέπει περισσότερο προς την Ανατολή και το Ισλάμ παρά προς τη Δύση και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι ανησυχίας: Ο Ερντογάν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας υιοθέτησε έναν έντονο εθνικιστικό τόνο, συνοδευόμενο από εξάρσεις αυταρχισμού.

Αποτέλεσμα: Γύρω στους 50-60 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν, κατηγορούμενοι για ανατροπή, δήθεν, του καθεστώτος ενώ 10.000 αγωγές εκκρεμούν εναντίον συγγραφέων και ραδιοτηλεοπτικών παραγωγών. Βεβαίως, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Ερντογάν πέτυχε να επαναφέρει τους στρατιωτικούς στους στρατώνες, να μειώσει την επιρροή των Κεμαλιστών, να αποτρέψει e-πραξικοπήματα, να δώσει την εντύπωση ότι παραχωρεί κάποιες ελευθερίες στα 14 εκ. των Κούρδων και να εμπνεύσει μια ισχυρή αίσθηση αυτοπεποίθησης στους Τούρκους που, ήδη, ξεπέρασε τα όρια της αλαζονείας και της πρόκλησης.

Στο εξ 156 σελίδων προεκλογικό μανιφέστο του ΑΚΡ διαζωγραφίζονται τα νεο-οθωμανικά οράματα του Ερντογάν για τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Άλλωστε, το μανιφέστο τιτλοφορείται: «Η Τουρκία είναι έτοιμη… Στόχος 2023», όταν, δηλ., η Τουρκία θα γιορτάζει την 100ετία από της ίδρυσης της δημοκρατίας της. Έτσι, μέχρι το 2023, το ΑΚΡ σχεδιάζει να υλοποιήσει μερικά πρωτοφανή σχέδια: Να κατασκευάσει το πρώτο τουρκικό επιβατηγό αεροπλάνο, να αναπτύξει την τουρκική βιομηχανία όπλων για να κατασκευάζει εξολοκλήρου τουρκικά τυφέκια, πυροβόλα, άρματα, ελικόπτερα, πολεμικά αεροπλάνα και μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Να κτίσει ένα τρίτο διεθνές αεροδρόμιο στην Κων/πολη, δύο νέες πόλεις στην ευρωπαϊκή και ασιατική ακτή του Βοσπόρου και να αναπτύξει διαστημικό πρόγραμμα.

Όμως, το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα του Ερντογάν αφορά στην κατασκευή ενός καναλιού, δυτικά της Κων/πολης, μήκους 50 χμ., που να ενώνει τη Μαύρη Θάλασσα με το Βόσπορο, μια ιδέα που χρονολογείται από την εποχή του σουλτάνου Αμπτουλχαμίτ Β’, από τον 18ο αιώνα. Όλα αυτά τα φιλόδοξα αποβλέπουν σε έναν στόχο: Ο Ερντογάν να είναι Πρόεδρος το 2023, αφού βεβαίως τροποποιήσει το Σύνταγμα. Αυτό προϋποθέτει ότι σήμερα το κόμμα ΑΚΡ πρέπει να επιτύχει την απόλυτη πλειοψηφία, για να μπορέσει να σχηματίσει αυτόνομη κυβέρνηση. Για να επιτύχει τις συνταγματικές τροποποιήσεις που ο Ερντογάν επιθυμεί, πρέπει να ξεπεράσει δύο εμπόδια.

Πρώτον, χρειάζεται τουλάχιστον 330 έδρες για να μπορέσει να επιφέρει τροποποιήσεις στο Σύνταγμα, οι οποίες στη συνέχεια πρέπει να επικυρωθούν διά δημοψηφίσματος.
Δεύτερον, για να προχωρήσει μονομερώς στην τροποποίηση του Συντάγματος, ο Ερντογάν χρειάζεται 367 έδρες, χωρίς να απαιτείται η προσφυγή σε δημοψήφισμα. Όμως, αυτή η πορεία δεν είναι εύκολη επειδή θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των εδρών που θα πάρουν οι ανεξάρτητοι και πόσες θα πάρει το εθνικιστικό κόμμα του Μπαχτσελί.

ΕΕ και Κουρδικό

Είναι αυτονόητο ότι η τροποποίηση του Συντάγματος θα επηρεάσει σε κάποιον βαθμό και την πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Όμως αυτή παρεμποδίζεται από την Κύπρο και το άλυτο Κυπριακό και άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία), που προτείνουν ειδική σχέση αντί της πιθανής ένταξης. Στο μανιφέστο του ΑΚΡ αναπαράγονται οι γνωστές επιθέσεις εναντίον «ευρωπαϊκών χωρών», που «άδικα παρεμποδίζουν» την τουρκική ένταξη αλλά δεν γίνεται καμία αναφορά στις αλλαγές, που το ΑΚΡ οφείλει να επιφέρει για να εναρμονιστεί με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Αντίθετα, τα μανιφέστο επιτίθεται και επικρίνει την ΕΕ για αλαζονεία και ασχετοσύνη εκτός και αν αποδεχθεί την Τουρκία. Το μανιφέστο αντιμετωπίζει την «εξωτερική πολιτική και τα γεγονότα στον κόσμο από μια πολιτισμική προοπτική». Δηλαδή ξεκαθαρίζει ότι η Τουρκία και η Ευρώπη ανήκουν σε διαφορετικές «πολιτιστικές οντότητες», οι οποίες όχι μόνο είναι αντίθετες αλλά αντιτίθενται και μεταξύ τους. Όμως, το πιο ανησυχητικό δεν είναι τι περιλαμβάνει αλλά τι δεν περιλαμβάνει. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση του Κουρδικού ενώ κατά την περιοδεία του στις ανατολικές περιοχές της χώρας, ο Ερντογάν επιτέθηκε κατά του κουρδικού κόμματος, εντείνοντας τις αμφιβολίες των Κούρδων για τις πραγματικές προθέσεις του. Έτσι ένας μεγάλος αριθμός Κούρδων στρέφονται πιο έντονα προς την αυτονομία ή πλήρη ανεξαρτησία, που αποτελεί τον εφιάλτη της Τουρκίας.

Ανοικτά μέτωπα

Όσον αφορά στο Κυπριακό, το μανιφέστο του ΑΚΡ σημειώνει ότι στόχος της Τουρκίας είναι «η προστασία των συμφερόντων του τ/κ λαού και η αποκατάσταση της σταθερότητας στην Αν. Μεσόγειο, με σαφή δέσμευση ότι θα συνεχιστούν οι προσπάθειες για την εμπέδωση του διεθνούς κύρους και της επιρροής της ‘’ΤΔΒΚ’’». Στις 7 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη η τριμερής συνάντηση Μπαν Κι-μουν, Χριστόφια και Έρογλου. Δεν αναμένεται ότι η Τουρκία θα προβεί σε ενέργειες για να δοθεί νέα ώθηση στις συνομιλίες.

Οποιαδήποτε κίνηση εκ μέρους της Τουρκίας προϋποθέτει αλλαγή τής μέχρι σήμερα σταθερής πολιτικής της στο Κυπριακό. Με τη δύναμη που ο Ερντογάν αναμένεται να πάρει από τις κάλπες, δεν ελπίζεται να δώσει οτιδήποτε, αντίθετα θα απαιτήσει και άλλες ελληνικές γενναιόδωρες παραχωρήσεις. Ας μη λησμονείται ότι, σε ένα χρόνο, η Τουρκία θα οδεύσει και πάλι σε εκλογές, προεδρικές αυτήν τη φορά. Ο Ερντογάν θα είναι υποψήφιος. Και, φυσικά, δεν θα ήθελε να κατηγορηθεί ότι προέβη σε «απαράδεκτες παραχωρήσεις» προς τους Έλληνες, ιδιαίτερα όταν ουδείς τον πιέζει, όλοι τον συγχαίρουν για το ρόλο της Τουρκίας και οι περισσότεροι εκθειάζουν τη σημασία της.

Όμως, η Τουρκία έχει και άλλα ανοικτά μέτωπα: Είναι το Κουρδικό, οι σχέσεις με το Ισραήλ, η ένταξή της στην ΕΕ, η τροποποίηση του Συντάγματος, ο ρόλος που θέλει να παίξει περιφερειακά και διεθνώς, η καλπάζουσα ανεργία, οι κοινωνικές ανισότητες που συχνά μετεξελίσσονται σε βαρβαρότητες, οι μειονότητες, ο στρατός. Πόσο η Τουρκία θα αλλάξει και προς ποιαν κατεύθυνση θα οδεύσει, θα εξαρτηθεί από το εύρος της σημερινής νίκης του ΑΚΡ. Και τις ασυγκράτητες φιλοδοξίες του Ερντογάν.

 

 

Πηγή: sigmalive.com

Διαβάστε περισσότερα...

Nor tziatzan pink elephant trailer

  • Κατηγορία VIDEOS
 
"Ροζ Ελέφαντας" του Βαχέ Μπερμπεριάν
«Λίβανος 1986. Ο εμφύλιος μαίνεται. Ένας αρμένικος θίασος σκοπεύει να ανεβάσει ένα έργο για τον πόλεμο, το οποίο γίνεται αφορμή για να τεθούν επί τάπητος θέματα όπως η χαμένη αθωότητα, οι φιμωμένες συνειδήσεις και η βία της λογοκρισίας. Οι περιστάσεις όμως στέκονται πιο ισχυρές και το τέλος είναι αναπόφευκτο…»
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι