Menu

Προβλήματα για τον Ταγίπ Ερντογάν ενόψει της επίσκεψής του στο Βερολίνο

Κάθε άλλο παρά εθιμοτυπική προβλέπεται η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν αύριο στο Βερολίνο για να συναντήσει την Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, σε αναζήτηση ενός θετικού μηνύματος για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας του. Αλεβίτες, Κούρδοι και Αρμένιοι έχουν ανακοινώσει ήδη διαδηλώσεις εναντίον του, ενώ πληθαίνουν οι δηλώσεις γερμανών πολιτικών εναντίον της προοπτικής ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η επίσκεψη πάντως θα ξεκινήσει μάλλον ευχάριστα για τον Ερντογάν, ο οποίος απόψε θα εγκαινιάσει το νέο κτίριο της τουρκικής πρεσβείας, στο «διπλωματικό τετράγωνο» της γερμανικής πρωτεύουσας. Το κτίριο κόστισε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ και σηματοδοτεί την επιστροφή της Τουρκίας στην ιστορική περιοχή των πρεσβειών στο Βερολίνο. Στα εγκαίνια έχουν προσκληθεί περισσότερα από 1400 άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Γερμανία ζουν σήμερα περισσότερα από 2,5 εκατ. άτομα τουρκικής καταγωγής, ενώ μόνο στο Βερολίνο ζουν 100.000 κάτοχοι τουρκικού διαβατηρίου.

Νωρίτερα πάντως ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων του γερμανικού Κοινοβουλίου και βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Ρούπερτ Πόλεντς δήλωσε ότι αναμένει από τον Τούρκο πρωθυπουργό σαφείς ενδείξεις υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, μια «ξεκάθαρη θετική δήλωση ότι η Τουρκία εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στην Συρία, ο Πόλεντς δήλωσε ότι η Άγκυρα μπορεί να υπολογίζει την Γερμανία, κάλεσε όμως την τουρκική κυβέρνηση να μεριμνήσει για την παροχή βοήθειας στους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν την περιοχή.

Την ίδια ώρα ο εκπρόσωπος Τύπου των Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) για εσωτερικά θέματα Χανς Πέτερ Ουλ δήλωσε ότι τάσσεται εναντίον της κατάργησης της βίζας για τους Τούρκους πολίτες στην ΕΕ, που αποτελεί πάγιο αίτημα της Άγκυρας, ενώ τάχθηκε και κατά της προοπτικής ένταξης της χώρας στην Ένωση, επικρίνοντας το μη δημοκρατικό, όπως είπε, μοντέλο διακυβέρνησης του Ερντογάν και λέγοντας: «Η ΕΕ έχει από μόνη της αρκετά προβλήματα να λύσει στα επόμενα χρόνια. Όποιος ζητεί την γρήγορη ένταξη της Τουρκίας, είναι τρελός».

Για προβλήματα στους τομείς της δικαιοσύνης, της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου έκανε λόγο η υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας Σαμπίνε Λοϊτχάουζερ-Σναρενμπέργκερ, η οποία πραγματοποιεί τετραήμερη επίσκεψη στην Τουρκία. «Ακόμη και αν η Τουρκία προχωρήσει στην ευρωπαϊκή της πορεία, ο δρόμος δεν είναι εύκολος», τόνισε η Γερμανίδα υπουργός.
Πηγή: zougla.gr
         ΑΠΕ
Διαβάστε περισσότερα...

Ναός Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή (Κομοτηνή)

Ο Αρμένικος Ναός Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή (Σουρπ Κρικόρ Λουσαβορίτς) ο οποίος χρονολογείται από το 1834 - στο Ο Ναός Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή (Αρμενική γλώσσα: Σουρπ Κρικόρ Λουσαβορίτς) είναι ένας Αρμένικος Ναός ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 25 Νοεμβρίου 1834 στην Κομοτηνή. Ο Ναός βρίσκεται στην ιστορικά γνωστή περιοχή της Κομοτηνής με το όνομα Αρμενιό λόγω του ότι στην περιοχή αυτή κατοικούσε η Αρμένικη κοινότητα Κομοτηνής (το "Αρμενιό" είναι η περιοχή δυτικά του σημερινού Δημαρχείου Κομοτηνής και ανατολικά του Ξενοδοχείου "Ξενία"

Ιστορία

Ο ναός χτίστηκε σε οικόπεδο της αρμένικης κοινότητας Κομοτηνής και σήμερα σώζεται η κτητορική επιγραφή όπου φαίνεται το έτος κατασκευής και το ποσό που χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση του ναού. Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον άγιο Ιάκωβο και υπαγόταν διοικητικά στην αρχιεπισκοπή Ανδριανούπολης. Σύμφωνα με την Αρμένικη θρησκευτική παράδοση στην Κομοτηνή υπήρξε επιδημία πανούκλας και έγινε τάμα στον άγιο Ιάκωβο, με αποτέλεσμα η πανούκλα να παρέλθει. Τότε η κοινότητα διατήρησε ετήσιο "μαντάγ" (αρμένικο "κουρμπάνι/τάμα") στο σωτήριο άγιο αλλά όταν αργότερα το ετήσιο "μαντάγ" λησμονήθηκε νέα επιδημία σάρωσε την Κομοτηνή. Οι πιστοί τότε ξαναεπικαλέστηκαν την βοήθεια του αγίου και σήμερα κάθε δεύτερη Κυριακή του Δεκέμβρη για την σωτηρία της πόλης τιμάται στην εκκλησία ο άγιος Ιάκωβος.
Πηγή: elwikipedia.org
Διαβάστε περισσότερα...

Η Γαλλία τίμησε τον Τούρκο Νομπελίστα Ορχάν Παμούκ

Η Γαλλία τίμησε σήμερα τον Τούρκο Νομπελίστα συγγραφέα Ορχάν Παμούκ με τη «Λεγεώνα της Τιμής», η οποία θεωρείται η ύψιστη διάκριση της γαλλικής δημοκρατίας.

Μιλώντας για τον Ορχάν Παμούκ, η Γαλλίδα υπουργός Πολιτισμού επαίνεσε την «ελευθερία του ύφους του» και τον αγώνα του «κατά πάσας μισαλλοδοξίας».

«Παραμένετε, παρ' όλες τις τιμές, ένας πρωτοποριακός συγγραφέας, ένας διαρκής καινοτόμος», υπογράμμισε η υπουργός Ορελί Φιλιπετί χαιρετίζοντας τον συγγραφέα, του οποίου τα βιβλία έχουν πωλήσει πάνω από 11 εκατ. αντίτυπα σε όλον τον κόσμο.

Ο 60χρονος Παμούκ, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2006, είναι ένας από τους λιγοστούς Τούρκους διανοουμένους που τόλμησε να μιλήσει δημοσίως, το 2005, περί γενοκτονίας των Αρμενίων. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει διωχθεί δικαστικά στη χώρα του, γεγονός που τον ανάγκασε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το 2007, όπου και ζει ακόμη.

 

 

Πηγή: newsbomb.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ένοχο φράγμα σιωπής για το δοτό όνομα της χώρας - Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ ζούσαν συνέχεια σε μια κατάσταση μόνιμης εξέγερσης

Όντας συνεχώς εκτεθειμένη στην υποχθόνια διάβρωση των αντοχών μου από τις επετειακές αιμορραγίες της μνήμης, αισθάνομαι πως ο Οκτώβρης είναι ένας από τους πλέον επώδυνους μήνες. Εντούτοις, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ταχυδρομώ τα κύματα της προσφιλούς μας εναλίου πατρίδος προς τους παγκόσμιους αποδέκτες, συνοδεύοντάς τα με τους ήχους της 11ης Συμφωνίας του Chostakovtch, in memoriam των καλυτέρων ψυχών που δόθηκαν για να γίνει πιο όμορφος ετούτος ο κόσμος. Αλλά και για τους νεκρούς της Στεπανακέρτ, κατά την εξέγερση του Οκτώβρη του 1988. Και με το πείσμα της γενικής απολύτου, ως μόνιμης εφεδρείας, του Λαού εξεγερθέντος, η τυραννία κατέρρευσε - σε πείσμα των Οκτωβριανών κάποιου παλιότερου Οκτώβρ.

Αλλά και in memoriam των δικών μας Οκτωβριανών. - Στεπανακέρτ, μια πανέμορφη πόλη ψηλά στα βουνά του Καυκάσου, με τον απέραντο ουρανό, με το απέραντο γαλάζιο. Μαγεία και έκσταση, ειδικά τα βράδια χωρίς σύννεφα, χωρίς φεγγάρι, αλλά και χωρίς ηλεκτρισμό και κανονιοβολισμούς επί γης. Ο ουρανός μοιάζει με το Θεό των παιδικών μου χρόνων, ο γαλαξίας η κάτασπρη γενειάδα του και το βάθος του απείρου το πάνσοφον και μεγαλοπρεπές του.

Ταξιδεύουμε με τα κύματα στον αεροδιάδρομο που χάραξε ο Φρίξος με το χρυσόμαλλο κριάρι στο ταξίδι προς την Κολχίδα, πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα. Ταξιδεύουμε με τον Ιάσονα στην ρότα των Αργοναυτών προς τον μυχό του Ευξείνου Πόντου. Προς τους απογόνους των Ελλήνων του Ορχομενού και της Ιωλκού κι ακόμη πιο πέρα, προς τους Εωσφόρους Προμηθείς του Καυκάσου: Πέρα από το Κιουταϊσί , την Κολχίδα δηλαδή, προς το Αρτσάχ, ένα κράτος που ενώ φορά ακόμη το βρεφικό του χνούδι, έχει επιτύχει ωστόσο τον πρώτο του άθλο: Σαν τον Ηρακλή στην ασπίδα του Πτερελάου, έπνιξε τα 2 φίδια που έστειλε η Ήρα για να το κατασπαράξουν.

Πέρα στον Καύκασο, μέσα στην επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν, μακριά από την Μητέρα πατρίδα την Αρμενία, σε υψόμετρο 1.500-4.500 μέτρα εκτείνεται η «ορεινή χερσαία νήσος» Αρτσάχ. Μέχρι πρόσφατα, ένα ένοχο φράγμα σιωπής, μας επέτρεπε να γνωρίζουμε την χώρα με το δοτό και προβοκατόρικο όνομα “Ναγκόρνο Καραμπάχ”, δηλαδή ορεινός μαύρος κήπος. Μια σύμμειξη εθνικών και γλωσσικών επικυριαρχιών. Όμως το Αρτσάχ έχει ένα πανάρχαιο αρμενικό πολιτισμό και διεφύλαξε δια μέσου των αιώνων την ταυτότητα, την γλώσσα, την χριστιανική του πίστη, τις παραδόσεις του και εκείνο το ακριβό στοιχείο που προσδιορίζεται ως εθνική κληρονομιά: Τον πολιτισμό του.

Ο Στράβων στο 5ο βιβλίο των «Γεωγραφικών» του, κάτω από τον τίτλο «Αρμενία», μας δίνει την αρχαιότερη κατάθεση:

«… Εν αυτή δεν τη Αρμενία, πολλά μεν όρη, πολλά δε οροπέδια, εν οις ουδ΄άμπελος φύεται ραδίως, πολλοί δ΄ αυλώνες, οι μεν αμέσως, οι δε και σφόδρα ευδαίμονες.. πάρα γαρ η χώρα αυτή καρποίς τε και τοις ημέροις δένδρεσι και τοις αειθαλέσι πληθύει, φέρει δε και ελαίαν . Έτσι δε και η Φαυηγή της Αρμενίας Επαρχία, και η Κωμισηνή και η Ορχιστηνή, πλείστην ιππείαν παρέχουσα...» Ορχιστηνή - Αρχιστηνή - Αρτσάχ. Μια διαχρονική διαδρομή από την αρχαία Ελλάδα προς την σύγχρονη ηρωική και περήφανη χώρα του Καυκάσου. Η έκταση του Αρτσάχ είναι 4.400 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου όσο η μισή Κύπρος. Ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του1979 ήταν 185.000 κάτοικοι εκ των οποίων 82% Αρμένιοι, 17% Τούρκοι και 1% άλλοι (Ρώσοι κλπ.). Σ ΄ αυτό το κλπ υπάρχει μια μικρή αυτόχθων Ελλάδα, που ζει δίπλα στους ημίθεους ενός παράλληλου έπους. Οι Έλληνες της Αρμενίας που κάποτε είχαν την δική τους γεωγραφική οντότητα συγκεντρωμένη κυρίως στα χωριά Μεχμανά, Αλαβερτίν και Ανγκοβά, σήμερα περιφέρονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα στα περίχωρα του Ερεβάν και της Στεπανακέρτ. Θύματα κι αυτοί του μακρόχρονου πολέμου που μαστίζει την χώρα.


Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ ζούσαν συνέχεια σε μια κατάσταση μόνιμης εξέγερσης. Ενάντια στους κατακτητές Πέρσες, Χαζάρους, Άραβες, Σελτζούκους, Μογγόλους, Τούρκους, Ρώσους, Σοβιετικούς. Το τίμημα της ελευθερίας το μέτρησαν με εκατόμβες θυμάτων, με σφαγές και ευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης και αξιοπρέπειας τους. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι Τσάροι και οι Σουλτάνοι έπαιξαν στα ζάρια την τύχη των Αρμενίων του Αρτσάχ αρκετές φορές. Η χώρα ενοικιάστηκε, αγοράστηκε, πουλήθηκε. Με τη συνθήκη του Γαρς και της Μόσχας (1921) οι Αζέροι Τούρκοι «παραιτήθηκαν» από οποιονδήποτε δικαίωμα επί της χώρας. Σε λίγο καιρό όταν «διακυβεύονταν τα συμφέροντα του Σοσιαλιστικού κόσμου» οι Ρώσοι ξανάβαλαν τους Τούρκους στο παιχνίδι με την τριμερή της Αλεξαντροπόλ (Λενινακάν). Και ενώ ο Λένιν ξεψυχούσε, ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς παρέδιδε το Αρτσάχ στους Αζέρους. Οι οποίοι, πιστοί στις παραδόσεις της φυλής τους, απαγόρευσαν την χρήση και διδασκαλία της Αρμενικής γλώσσας, έκλεισαν στην φυλακή την Αρμενική διανόηση, σταύρωσαν άπειρες φορές τον Άγιο Μεσρόπ.

Οι κάτοικοι του Αρτσάχ ζούσαν τα χρόνια της δουλείας με το όραμα της Ελευθερίας και της Ένωσης με την μητέρα Αρμενία.

Το άγαλμα της Μάνας Αρμενίας με την Ελευθερώτρια Σπάθα, τους ενέπνεε, τους καθοδηγούσε, εκεί έστρεφαν το βλέμμα. Δοκίμασαν με ψηφίσματα και υπόμνημα. Στις 23 Αυγούστου 1988 διεξήγαγαν το Ενωτικό Δημοψήφισμα: «Αξιούμεν Ένωσιν» Και από κάτω 88.000 υπογραφές. Οι τόμοι του Δημοψηφίσματος επεστράφησαν με οργή από το Κρεμλίνο. Οι Τούρκοι απάντησαν με οργανωμένες σφαγές.


Πολίτης της ελευθερίας και στοπ λιστ

Νιώθω την ανάγκη να γράψω και τούτο: Πως το Αρτσάχ με τίμησε με τη μεγαλύτερη τιμή που μου έγινε ως τώρα. Με ονόμασε πολίτη του και με γέμισε περηφάνια και ελπίδα. Για το ξεχωριστό γένος των ανθρώπων που παίρνουν δύναμη από τη γη τους και πολεμούν γι ΄ αυτήν. Την ίδια ώρα, ο υπουργός Εξωτερικών του Αζερμπαϊτζάν με έβαλε στο στοπ λιστ και μου απαγόρευσε την είσοδο στο Μπακού: Διπλή περηφάνια, όταν σε κυνηγούν οι εχθροί της Ελευθερίας.Σήμερα, επιστρέφοντας από την Στεπανακέρτ, είκοσι χρόνια μετά, δεν μπορώ παρά να κάνω ξανά τη σύγκριση με τη δικιά μου πατρίδα, τη δικιά μου εναλία και όχι χερσαία νήσο, τη δικιά μας ιστορία με εκπληκτικές ομοιότητες με την ιστορία του Αρτσάχ και να πάρω μια βαθιά ανάσα: Έχουμε δρόμο μπροστά μας.«Δώστε μας πρώτα τα εδάφη και την ελευθερία μας και μετά θα φιληθούμε»

Η Αρμενία δεν προφασίστηκε τη μεγάλη απόσταση και δεν χαρακτήρισε το Αρστάχ «πόρνη της Υπερκαυκασίας»! Οι Αρμένιοι βγήκαν στους δρόμους. Στο Ερεβάν και στην Στεπανακέρτ. Ο περήφανος μαχητής Αγαπαλιάν, υπουργός υγείας του Αρτσάχ στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν είχα την τιμή να αγωνίζομαι υπό τις διαταγές του για την Ελευθερία του Αρτσάχ, έλεγε χαρακτηριστικά : «Όταν διαδηλώναμε ειρηνικά μας πετροβολούσαν. Όταν πήραμε κι εμείς πέτρες, έβγαλαν μαχαίρια. Όταν τους πήραμε τα μαχαίρια, μας κτύπησαν με αυτόματα.Όταν σε κάποια αιφνιδιαστικά γιουρούσια τους πήρανε τα καλάσνικωφ, άρχισαν να βομβαρδίζουν την πόλη από παντού. Και ο βομβαρδισμός κράτησε πέντε χρόνια…». Οι Τούρκοι απέκλεισαν την χώρα από παντού. Οι Αρμένιοι επέζησαν χωρίς φαγητό , νερό, φάρμακα, καύσιμα, άντεξαν πέντε δριμύτατους χειμώνες και ένα πεντάχρονο ανελέητο, βομβαρδισμό. Ένα Μεσολόγγι στην καρδιά του Καυκάσου. Πάντα γνώριζαν το τίμημα της Ελευθερίας. Το κατέβαλαν και είναι ελεύθεροι στην ανεξάρτητη δημοκρατία που φέρει ακόμη το βρεφικό της χνούδι και φοράει τα μωρουδιακά της. Που θα εφαρμόσει την αρχή της αυτοδιάθεσης λίαν συντόμως. 

Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ αντιστάθηκαν στις σειρήνες και μαυλίστρες όλων των εποχών. Ποτέ δεν μπόρεσαν να λησμονήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες σφαγμένους αδελφούς τους και να τείνουν χείρα φιλίας στους Τούρκους: Η Σίλβα Καπουτικιάν κομμουνίστρια ποιήτρια έλεγε στο Ναζίμ Χικμέτ: «Δώστε μας πρώτα τα εδάφη και την Ελευθερία μας και μετά θα φιληθούμε». Ο Λουκής Ακρίτας είχε πει κάποτε: «Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου». Η ζωντανή ιστορία του Μεσολογγίου του Καυκάσου επιτάσσει να πούμε « κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι πολίτης Αρτσάχ».

Το Αρτσάχ στέκει περήφανο με την Σπάθα στο χέρι. Με το όραμα του να κυματίζει στον ελεύθερο ουρανό του. Ανέτρεψε και εξευτέλισε τους λογισμούς των υπολογιστών και των Ινστιτούτων Στρατηγικής. Όπως ο λαός μας το 55-59.

 

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ

Πηγή: newsnow.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι