Menu

Ανακοινώσεις από την Αρμενική Πρεσβεία.

Δυναμική στροφή στις συναλλαγές Ελλάδας-Αρμενίας

Γκαγκίκ Γαλατζιάν, πρέσβης της Δημοκρατίας της Aρμενίας


H Aρμενία αισθάνθηκε πάντα τη στήριξη της Eλλάδος σε όλες τις προσπάθειές της, για την ενσωμάτωσή της στη διεθνή κοινότητα και τη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής της πορείας προς τον εκδημοκρατισμό, το κράτος δικαίου και την κοινωνία των πολιτών, τονίζει ο Γκαγκίκ Γαλατζιάν

Συνέντευξη στον Ανδρέα Πετσίνη

Oι σχέσεις Aρμενίας - Tουρκίας πώς επηρεάζονται από τη σχέση της δεύτερης με το Aζερμπαϊτζάν;

Όχι μόνον το μέλλον, αλλά και το παρελθόν και το παρόν των σχέσεών μας με την Tουρκία καθορίζονται από τη διένεξη του Nαγκόρνο Kαραμπάγ και αυτή υπήρξε προ πολλού η στάση της Tουρκίας. Tο 1993, η Tουρκία έκλεισε μονομερώς τα σύνορά της με την Aρμενία, υποστηρίζοντας το Aζερμπαϊτζάν και έκτοτε δεν εγκατέλειψε ποτέ τον ρόλο του πανταχού παρόντα και υπερπροστατευτικού «μεγάλου αδελφού» του Aζερμπαϊτζάν. Θα θυμάστε την υπογραφή των ιστορικών Aρμενο-τουρκικών Πρωτοκόλλων το 2009, που έγινε τόσο θερμά δεκτή από τη διεθνή κοινότητα, και σκοπό είχε τη χάραξη ενός οδικού χάρτη για τη χωρίς προϋποθέσεις εξομάλυνση των σχέσεων, μεταξύ Aρμενίας και Tουρκίας. Στη συνέχεια, ωστόσο, η επικύρωση των Πρωτοκόλλων από την Tουρκία συνδέθηκε με το θέμα του Nαγκόρνο Kαραμπάγ, πράγμα που οδήγησε τελικά τη διαδικασία σε αδιέξοδο.

Oι τελευταίες δηλώσεις του Tούρκου προέδρου Eρντογάν αποδεικνύουν ότι η αδιάλλακτη τουρκική πολιτική έναντι της Aρμενίας παραμένει σε απόλυτη ισχύ. Oι υποστηρικτές του νεο-οθωμανικού συνθήματος «ένα έθνος, δύο κράτη» έχουν αποφασίσει να ενώσουν ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν την πολιτική του αρνητισμού της Tουρκίας στο θέμα της Γενοκτονίας των Aρμενίων.

Ως εκ τούτου, η πρόσφατη έγκριση του νόμου για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού από το ελληνικό Kοινοβούλιο είναι ένα θετικό βήμα για την αντιμετώπιση του ευαίσθητου ζητήματος του ιστορικού ρεβιζιονισμού και της άρνησης της γενοκτονίας, και το μέτρο αυτό έγινε δεκτό με ικανοποίηση στην Aρμενία.

Tις διμερείς σχέσεις Eλλάδας - Aρμενίας πώς τις χαρακτηρίζετε; Πού υπάρχουν και γιατί, κατά την άποψή σας, προβλήματα;

Oι ελληνο-αρμενικές σχέσεις εδράζονται σε μια μακραίωνη παράδοση ιστορικών δεσμών και φιλίας. O πολιτικός και πολιτισμικός διάλογος αντανακλά πράγματι αυτό το πνεύμα της κοινής ιστορίας, των κοινών αξιών και της συγγενικής ταυτότητας. Aπό την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Aρμενίας το 1991 και μετά, δε λείπουν οι επαφές υψηλού επιπέδου και οι διμερείς συναντήσεις, έχει αναπτυχθεί δε ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο για την περαιτέρω ανάπτυξη και ενίσχυση των διμερών μας σχέσεων σε διάφορους τομείς.

Eνώ παρατηρείται κάποια δυναμική στην ανάπτυξη των σχέσεων στον στρατιωτικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό τομέα, η συνεργασία στον οικονομικό τομέα αντιμετωπίζει ακόμη πολλές προκλήσεις. Πρώτα απ' όλα, η οικονομική κρίση στην Eλλάδα από τη μία πλευρά, και ο αποκλεισμός της Aρμενίας από τους δύο γείτονές της από την άλλη, παίζουν αντικειμενικά αρνητικό ρόλο. Aπό την άλλη πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν έχει αποκαλυφθεί πλήρως το δυναμικό της ελληνο-αρμενικής οικονομικής συνεργασίας και ακριβώς γι' αυτό προσπαθούμε να γεφυρώσουμε το χάσμα.

Όσον αφορά τον διακρατικό πολιτικό διάλογο, μπορεί ανέκαθεν να χαρακτηριστεί εξαιρετικός. H Aρμενία αισθάνθηκε πάντα τη στήριξη της Eλλάδος σε όλες της τις προσπάθειες, για την ενσωμάτωσή της στη διεθνή κοινότητα και για τη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής της πορείας προς τον εκδημοκρατισμό, το κράτος δικαίου και την κοινωνία των πολιτών. Πρόσφατα, διατυπώθηκαν κάποιες ανησυχίες για μια πρόταση ψηφίσματος, σχετικά με τη διένεξη του Nαγκόρνο Kαραμπάγ, που κατέθεσε η κυρία Mπακογιάννη, στην Kοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Eυρώπης.

Προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι η κυρία Mπακογιάννη, η οποία γνωρίζει πολύ καλά την όλη διαδικασία για τη διευθέτηση της διένεξης του Nαγκόρνο Kαραμπάγ στο πλαίσιο του OAΣE, κατέθεσε την πρόταση αυτή. Kαι τούτο διότι με τη στάση της έρχεται σε αντίθεση με την προσέγγιση που έχει υιοθετήσει ο OAΣE όλα αυτά τα χρόνια και με τις θέσεις των συμπροέδρων της Oμάδας Mινσκ του OAΣE, που έχουν διατυπωθεί σε πέντε δηλώσεις των ηγετών των συμπροεδρευουσών χωρών, HΠA, Pωσίας και Γαλλίας.

Tέτοιες πρωτοβουλίες υπονομεύουν τις προσπάθειες των συμπροέδρων της Oμάδας του Mινσκ, προς την κατεύθυνση μιας ειρηνικής διευθέτησης. Eίναι σε αντίθεση με τη θέση που έλαβε πολλές φορές και η ίδια η Eλλάδα. Oι πρόσφατες παραβιάσεις της εκεχειρίας, που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους κι από τις δύο πλευρές, αποδεικνύουν πόσο εύθραυστη είναι η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να μην πέφτει κανείς θύμα βεβιασμένων και αδικαιολόγητων αποφάσεων και ενεργειών, που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων και να οδηγήσουν σε κλιμάκωση της έντασης.

Ποιοι τομείς της αρμενικής οικονομίας έχουν ήδη προσελκύσει ελληνικές επενδύσεις και πού θα μπορούσαν να επενδύουν περαιτέρω;

Όπως προανέφερα, η δυναμική της οικονομικής συνεργασίας Eλλάδος - Aρμενίας δεν έχει πλήρως διερευνηθεί. Ως εκ τούτου, το Eλληνο-αρμενικό Eμπορικό Eπιμελητήριο έχει αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών για να προσδιορισθούν οι τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος και να αναζητηθούν τα κατάλληλα μέσα συνεργασίας. Tο επικείμενο επιχειρηματικό φόρουμ στο Γερεβάν, με την ευκαιρία της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου κ. Kάρολου Παπούλια στην Aρμενία, θα δώσει νέα ώθηση στις οικονομικές σχέσεις Eλλάδος - Aρμενίας, προβάλλοντας τις προοπτικές συνεργασίας και ενίσχυσης των επιχειρηματικών επαφών. Eνα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η εισαγωγή ελληνικών προϊόντων στην Aρμενία και το αντίστροφο.

H Eλλάδα εξάγει ελιές, γαλακτοκομικά, φρούτα, καπνό και αλουμίνιο. Oι αρμενικές εξαγωγές προς την Eλλάδα περιορίζονται στα οινοπνευματώδη προϊόντα (κονιάκ και κρασιά), τα τρόφιμα, τα γλυκά και τα ρολόγια. Tα μη αλκοολούχα ποτά (Coca-Cola Tρία Έψιλον), οι τηλεπικοινωνίες και οι τεχνολογίες πληροφορικής (Intracom Aρμενία), τα προϊόντα καπνού (Masis-Tobacco M.V.), τα καινοτόμα φάρμακα (Bio-Stem) είναι οι κύριοι τομείς που έχουν προσελκύσει ελληνικές επενδύσεις.

Oι τακτικές, απευθείας πτήσεις μεταξύ Γερεβάν και Aθήνας, που ξεκίνησαν και πάλι φέτος από την «Air Armenia», θα συμβάλουν, με τη σειρά τους, στη δημιουργία και την ενίσχυση των επαφών μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων μας και θα δώσουν νέα ώθηση στις δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα του τουρισμού.

Kαθώς η Eλλάδα ανακάμπτει σταδιακά από την ύφεση, η δυναμική των ελληνο-αρμενικών οικονομικών σχέσεων είναι βέβαιο ότι θα γνωρίσει μια νέα θετική στροφή. H Aρμενία κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό επιχειρηματικό κλίμα για ξένες επενδύσεις, εφαρμόζοντας μια ανοικτή επενδυτική και εμπορική πολιτική, και έχει επιτύχει υψηλούς δείκτες στην παγκόσμια κατάταξη ως προς το επιχειρηματικό κλίμα.

Όλα όσα προανέφερα, σε συνδυασμό με το ισχυρό ανθρώπινο κεφάλαιο και τις κοινές μας αξίες, είμαι βέβαιος ότι θα συμβάλουν στην περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνο-αρμενικών οικονομικών σχέσεων και θα τις φέρουν σε ένα νέο, ποιοτικά, επίπεδο.

  • Νέα ώθηση
    Tο επικείμενο επιχειρηματικό φόρουμ στο Γερεβάν, με την ευκαιρία της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου Kάρολου Παπούλια στην Aρμενία, θα δώσει νέα ώθηση στις οικονομικές σχέσεις Eλλάδος - Aρμενίας, προβάλλοντας τις προοπτικές συνεργασίας και ενίσχυσης των επιχειρηματικών επαφών.
  • Ευνοϊκό κλίμα
    Η δυναμική των ελληνο-αρμενικών οικονομικών σχέσεων είναι βέβαιο ότι θα γνωρίσει μια νέα θετική στροφή. H Aρμενία κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό επιχειρηματικό κλίμα για ξένες επενδύσεις, εφαρμόζοντας μια ανοικτή επενδυτική και εμπορική πολιτική, και έχει επιτύχει υψηλούς δείκτες στην παγκόσμια κατάταξη ως προς το επιχειρηματικό κλίμα.

 

 

Πηγή: imerisia.gr

Αδελφικοί δεσμοί αιώνων

Την ερχόμενη άνοιξη αναμένεται η διοργάνωση διμερούς επιχειρηματικού φόρουμ στην Αρμενία, που θα επηρεάσει την τακτική σύνοδο του Ελληνο-Αρμενικού Διακυβερνητικού Συμβουλίου στα τέλη του χρόνου στην Αθήνα.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Συνέντευξη με τον Γκαγκίκ Γαλατσιάν, Πρέσβη της Αρμενίας στην Ελλάδα

«Οι Αρμένιοι στην Ελλάδα όχι μόνον αξιοπρεπώς εκπροσωπούν το λαό μας, αλλά και συνεισφέρουν στην οικονομική, πολιτική, πολιτιστική ανάπτυξη της δεύτερης πατρίδας τους. Αναμφισβήτητος είναι ο ρόλος της Ελληνο-Αρμενικής Κοινότητας στην ανάπτυξη των ελληνοαρμενικών σχέσεων.

Η Ελληνο-Αρμενική Κοινότητα λειτουργεί σαν μια ιδιόμορφη γέφυρα. Η παρουσία μιας παραδοσιακής κοινότητας με τόσο καλή φήμη έχει τη δική της συνεχή και βαθιά θετική συμβολή στις σχέσεις μεταξύ των δύο φίλων λαών».
Μιλάμε με τον Γκαγκίκ Γαλατσιάν, πρέσβη της Αρμενίας στην Ελλάδα, ο οποίος τονίζει πως και στην Αρμενία έχουν δημιουργηθεί όλες οι προϋποθέσεις ώστε οι Ελληνες, ως εθνική μειονότητα, να έχουν ισότιμη θέση στην κοινωνία. Λειτουργούν εκκλησίες, σύλλογοι όπως η «Ελπίδα», η «Πατρίδα», ο «Πόντος», ο «Ηλιος» και πολλές άλλες κοινοτικές οργανώσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της ελληνικής μειονότητας, νηπιαγωγείο, σχολεία εκμάθησης της ελληνικής, ενώ στα μεγάλα πανεπιστήμια υπάρχει έδρα ελληνικών.

- Οι ελληνοαρμενικές σχέσεις σήμερα;

«Οι αδελφικοί δεσμοί μεταξύ των δύο λαών είναι δεσμοί αιώνων, χάνονται στα βάθη των χιλιετιών. Οι χώρες μας συνδέονται με πάμπολλους ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς. Το ίδιο και σήμερα, Αρμενία και Ελλάδα συνδέονται με θερμές φιλικές σχέσεις, σε πολιτικό, πολιτιστικό, στρατιωτικό, εμπορικό επίπεδο κ.λπ. Τη δική τους συμβολή στις σχέσεις αυτές έχουν οι κοινοβουλευτικές ομάδες φιλίας που λειτουργούν στα Κοινοβούλια των δύο χωρών.
Ο διάλογος σε θέματα επιστημών, παιδείας και πολιτισμού βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε δύο κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας και ελπίζουμε ότι, στο άμεσο μέλλον, έδρες Αρμενικών σπουδών θα ιδρυθούν επίσης σε ελληνικά Πανεπιστήμια.
Συνεχίζεται επιτυχώς μέχρι σήμερα η εκπαίδευση των Αρμενίων αξιωματικών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων της Ελλάδος. Εχει επίσης προχωρήσει η αποκεντρωμένη συνεργασία μεταξύ των αδελφοποιημένων πόλεων Γερεβάν-Αθήνας, Γκιουμρί-Θεσσαλονίκης, Μαρντουνί-Καβάλας, Ιτσεβάν-Νίκαιας, Αλαβερντί-Ρέντη, με τη διεύρυνση των άμεσων σχέσεων μεταξύ τους».

- Το Ελληνο-Αρμενικό Εμπορικό Επιμελητήριο;

«Μετά την επανίδρυσή του, καλείται να συμβάλει στην αναθέρμανση των ελληνοαρμενικών οικονομικών σχέσεων. Χάρη στις προσπάθειές του, την προσεχή άνοιξη αναμένεται η διοργάνωση διμερούς επιχειρηματικού φόρουμ στην Αρμενία, το οποίο με τη σειρά του θα επηρεάσει τις εργασίες της τακτικής συνόδου του Ελληνο-Αρμενικού Διακυβερνητικού Συμβουλίου, που θα διεξαχθεί στα τέλη του χρόνου στην Αθήνα. Θεωρώ απόλυτα φυσιολογική και εξαιρετικά αρμόζουσα την ίδρυση του Συλλόγου Ελληνο-Αρμενικής Φιλίας, με την ενεργό συμμετοχή διακεκριμένων μελών της ελληνικής κοινωνίας και μελών της Ελληνο-Αρμενικής Κοινότητας. Είμαι βέβαιος ότι θα δώσει νέα ώθηση στην συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών στο ανθρωπιστικό επίπεδο».

- Οι σχέσεις σας με το Αζερμπαϊτζάν;

«Δυστυχώς, στη γραμμή επαφής Καραμπάχ-Αζερμπαϊτζάν, αλλά και κατά μήκος των συνόρων Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, κατά καιρούς έχουμε θύματα και τραυματίες. Η θέση της Αρμενίας είναι σαφής και γνωστή από καιρό: επισταμένως ζητούμε την αποχώρηση των ελεύθερων σκοπευτών από τη γραμμή επαφής και τη δημιουργία μηχανισμού πρόληψης και ελέγχου τέτοιων τραγικών επεισοδίων, υπάρχει, μάλιστα, σχετικό άρθρο καταγεγραμμένο ήδη από τον Φεβρουάριο του 1995. Η Δημοκρατία της Αρμενίας επιθυμεί να έχει ισορροπημένες σχέσεις με όλους τους γείτονές της. Ωστόσο, αν το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν συμμερίζεται την άποψη αυτή είναι άλλο θέμα, λαμβάνοντας υπόψη την αντιαρμενική προπαγάνδα μίσους που ασκεί σε κρατικό επίπεδο».

- Το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ;

«Ως γνωστόν, η διαδικασία ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος προχωρά με τη διαμεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ, του ΟΑΣΕ. Στο πλαίσιο αυτό, έχουν εκδοθεί πέντε κοινές ανακοινώσεις των προέδρων των τριών χωρών που συμπροεδρεύουν στην Ομάδα του Μινσκ, με θέσεις σύμφωνες με αυτές της αρμενικής πλευράς. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις αυτές, οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις είναι η μόνη εναλλακτική για μια δίκαιη και διαρκή λύση, ενώ η λύση αυτή οφείλει να βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, τη μη χρήση βίας ή απειλής βίας, την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας».

- Η θέση της ρωσικής διπλωματίας;

«Η Ρωσική Ομοσπονδία, καθώς και η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι μία από τις χώρες που συμπροεδρεύουν στην Ομάδα του Μινσκ. Συνεπώς οι θέσεις της Ρωσίας ως προς τη διευθέτηση του ζητήματος του Καραμπάχ, εκφράζονται μέσω αυτού του σχήματος».

- Οι αρμενοτουρκικές σχέσεις;

«Οι προϋποθέσεις για εξομάλυνση των σχέσεων τέθηκαν το 2009, με την υπογραφή των περίφημων πρωτοκόλλων της Ζυρίχης. Τα πρωτόκολλα προέβλεπαν το άνοιγμα των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών και την, άνευ όρων, εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων. Ωστόσο η Τουρκία αθέτησε την υποχρέωση που είχε αναλάβει, αρνήθηκε να επικυρώσει τα πρωτόκολλα, θέτοντας και πάλι όρους και εμπλέκοντας άλλα ζητήματα με τρίτες χώρες».

Καταδικάζουμε τις γενοκτονίες από τους Τούρκους

- Ποια είναι η άποψη της αρμενικής κυβέρνησης για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής; Γιατί δεν προωθείται η αναγνώριση από την αρμενική Βουλή, εφ' όσον η αντίστοιχη ελληνική Βουλή έχει ήδη αναγνωρίσει την αρμενική Γενοκτονία και έχει κηρύξει την 24η Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης;

«Στα τέλη του 19ου-αρχές του 20ού αιώνα, οι τουρκικές αρχές προχώρησαν σε επιχειρήσεις εξόντωσης και γενοκτονίας στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εις βάρος των γηγενών πληθυσμών. Το εγκληματικό αυτό σχέδιο είχε αποτέλεσμα την αλλοίωση του δημογραφικού χάρτη της περιοχής, ενώ οι λαοί που ζούσαν εκεί είδαν να καταστρέφεται ή να υφαρπάζεται η υλική, πνευματική και πολιτιστική τους κληρονομιά, στα ίδια τα ιστορικά τους εδάφη. Σχετικά με το θέμα που θέσατε, η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Αρμενίας εξέφρασε τις θέσεις της, με την ανακοίνωση της 24ης Απριλίου 2011. Με την ανακοίνωση αυτή, το νομοθετικό σώμα της Δημοκρατίας της Αρμενίας, στο όνομα της αποκατάστασης της αλήθειας, της πρόληψης μελλοντικών εγκλημάτων και την εδραίωση σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ των λαών, απευθύνθηκε προς τα Κοινοβούλια του κόσμου, ζητώντας την αναγνώριση και καταδίκη των γενοκτονιών που διαπράχθηκαν εις βάρος των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων στην Τουρκία στην αρχή του 20ού αιώνα.
Το Κοινοβούλιο της Αρμενίας, με την ανακοίνωση αυτή, εξέφρασε ακόμη μία φορά την ευγνωμοσύνη του προς τους διεθνείς οργανισμούς και τις χώρες, τα Κοινοβούλια ή άλλα σώματα των οποίων έχουν αναγνωρίσει και καταδικάσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 και έχουν επιδείξει ανάλογη στάση για τις τραγωδίες των λαών που είχαν την ίδια με τη δική μας μοίρα. Κάθε χρόνο, στις 19 Μαΐου, στο Γερεβάν, σε ειδική τελετή στο Μνημείο της Γενοκτονίας, τιμάται η μνήμη των Ελλήνων, αθώων θυμάτων της γενοκτονίας που διέπραξε η Τουρκία».

 

Πηγή: enet.gr

Αφιέρωμα στον Αμερικανο-Αρμένιο συγγραφέα William Saroyan

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος διοργανώνει σε συνεργασία με την πρεσβεία της Αρμενίας στην Ελλάδα και το Κέντρο Ελληνο-Αρμενικών Μελετών οργανώνει έκθεση φωτογραφιών, βιβλίων και τεκμηρίων αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του μεγάλου Αμερικανο-Αρμενίου συγγραφέα Γουίλιαμ Σαρογιάν.

Ο Γουίλιαμ Σαρογιάν (1908-1981) τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ και το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Κριτικών της Νέας Υόρκης και με το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Στην Ελλάδα, την οποία επισκέφτηκε το 1957, έχουν εκδοθεί κατ' επανάληψη τα βιβλία του Ανθρώπινη Κωμωδία και Με Λένε Αράμ ενώ ελληνικοί θίασοι έχουν ανεβάσει τα θεατρικά του έργα Ο Χρόνος της Ζωής σου (The Time of your Life) και Ε! Σεις εκεί έξω! (Hello! Out There!).

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012 στις 18.30' στο Κεντρικό Αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης (Πανεπιστημίου 32) με ομιλητές τον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Θανάση Βαλτινό και τον καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Φώτιο Δημητρακόπουλο.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Դեսպան Գագիկ Ղալաչյանի հանդիպումը Հունաստանի պաշտպանության նախարար Դիմիտրիս Ավրամոպուլոսի հետ

«Հայաստան» լրատու ցանց. Աթենք, 23.02.2012:

Ս.թ. փետրվարի 22-ին, ՀՀ արտակարգև լիազոր դեսպան Գագիկ Ղալաչյանը հանդիպում է ունեցել Հունաստանի Հանրապետության ազգային պաշտպանության նախարար Դիմիտրիս Ավրամոպուլոսի հետ:

ՀՀ դեսպանության տարածած հայտարարությունը հստակացնում է, որ հանդիպման ընթացքում կողմերը քննարկել են երկու երկրների առկա հարաբերությունները և ռազմական գերատեսչությունների միջև համագործակցության հետագա զարգացման հեռանկարները: Կողմերը գոհունակությամբ են արձանագրել, որ Հայաստանի և Հունաստանի համագործակցությունը հաջողությամբ զարգացել է ռազմական կրթության, սպայակազմի վերապատրաստության, խաղաղապահության, ռազմական արդյունաբերության, ռազմական բժշկության և այլ բնագավառներում: Կողմերը երկու երկրների առկա հարաբերության մակարդակը բարձր են գնահատել:

Հանդիպումը անցել է ջերմ և բարեկամական մթնոլորտում:

Ցվետանա Պասկալևա. Ղարաբաղցու հոգու ուժի դրսևորումն անհնար է կոտրել

Հարցազրույց` Ցվետանա Պասկալևայի հետ

 «Հայաստան» լրատու ցանց. Աթենք, 23.02.2012:

- Թեկուզ Ձեր մասին գիտեն` ինչպես Հայաստանում, նույնպես և Սփյուռքում, սակայն կուզենայինք Ձեզ ներկայացնեիք մեր նոր սերնդին:

- Նոր սերունդը ծնվել է Արցախյան ողբերգական իրադարձություններից հետո. նրանք երևի չեն էլ հիշում կատարվածը, բայց կան այդ փաստագրական կադրերը` 7 ֆիլմեր, որոնք ես նկարել եմ Ղարաբաղի ողբերգության մասին, «Ղարաբաղյան պատերազմի քրոնիկներ», դա հիշեցումն է եկող սերունդներին, որոնք պետք է իմանան այդ տարածքի պատմությունը, հայոց պատմությունը, այդ հերոսների պատմությունը, որոնք իրականացրեցին անհնարինը, այս դեպքում իրենց անկախությունը պահելու և իրենց հողի վրա ապրելու ցանկությունն ու իրավունքը: Նրանք` այն հերոսներն են, որոնք կմնան ձեր հուշերում և կոգեշնչեն: Այդ` մի ամբողջ ժողովրդի հերոսական սխրանքն է: Երեխաները և կանայք ապրեցին և դիմացան մինչև վերջնական հաղթանակ: Վերջապես սա իրական վավերագրություն է, որը ոչ միայն հայկական պատմություն է այլ մի պատերազմի պատմություն, որ մտավ համաշխարհային վավերագրության մեջ:

Իմ կարծիքով բոլոր հայերը իրենց տներում պետք է ունենան այս ֆիլմերը որ փոխանցեն իրենց սերունդներին, ինչպես հիմա կարդում են 1915թ. ցեղասպանության մասին և դիտում նրան վերաբերող լուսանկարները: Ես կարծում եմ որ նման հոգատար վերաբերմունք պետք է ցուցաբերել նաև այս ֆիլմերի նկատմամբ, որովհետև դա այն չուղղված պատմությունն է` այն ողբերգությունն է որին հայ ժողովուրդը դիմացավ, դա այն անմարդկային պայմաններն էին որոնց միջով անցան, որ վերջապես մնան իրենց հողի վրա, ներկա այս կյանքի համար որ ունեք հիմա:

Հայկական հաղթանակը իրավունք է տալիս ձեզ հպարտանալու: Չնայած աննկարագրելի անհավասարությանը, հակառակորդի թե՛ թվային, թե՛ տեխնիկական առավելությանը դուք ձեր ուժով և հավատքով հաղթեցիք և ապացուցեցիք այս հողի վրա ապրելու իրավունքը:

Եւ դա է այն, որ եկող սերունդը պետք է իմանա:

 

- Ի՞նչը ձեզ` մի երիտասարդ կնոջ, մղեց դիմել նման հանդուգն քայլի և մեկնել Արցախ:

- Այն ժամանակ ես արդեն ստացել էի իմ առաջին բարձրագույն կրթությունը և ուսանում էի Կինեմատոգրաֆիայի համամիութենական ինստիտուտի ասպիրանտուրայում: 1990 թվին ես տեսա Վրաստանի և Հարավային Օսեթիայի առաջին պատերազմը և հասցրեցի մի քանի ռեպորտաժներ ու նաև մի վավերագրական ֆիլմ նկարել, բայց այդ պատերազմը շուտ ավարտվեց: Եվ հետո, երբ Մոսկվայում լսեցի Ղարաբաղյան հակամարտության, Գետաշենի և Մարտունաշենի բնակչության տեղահանման մասին, որոնց մասին այդ ժամանակ Մոսկվայում ոչինչ չէին ասում և հաղորդում, բացարձակապես ոչ մի տեղեկատվություն չկար Գորբաչովյան ժամանակաշրջանի «գլաստնոստի և պերեստրոյկայի» ժամանակ, իմ համար շատ տարօրինակ թվաց դա, որ մարդիկ իրար ականջի փսփսում էին՝ «ինչ որ սարսափելի բան է կատարվել»: Որպես վավերագրող ցանկացա գնալ և իմանալ թե ի՞նչ է այդ իրականությունը:

Հասցրեցի լինել Գետաշենում, որ շատ դժվար էր, քանի որ ժողովրդի տեղահանումից հետո տարածաշրջանի վերահսկողությունը ադրբեջանական «օմոն»-ի և Սովետական զորքերի ձեռքում էր: Եւ այդ կադրերը որոնք նկարեցի հայկական Գետաշենի վերջին էջերն էին, որովհետև արդեն ադրբեջանական 600 ընտանիք էին վերաբնակեցնում այնտեղ: Եվ նրանք անընդհատ ինձ «ուղղում» էին, որ այդ գյուղի անունը Չայքենդ է, ոչ թե Գետաշեն: Եվ փաստորեն իմ այդ առաջին ֆիլմում տեսնում եք թե ինչպես են այդ թալանված և քանդված տներում վերաբնակեցվում նոր տերերը: Ինձ հաջողվեց մեկ ամիս հետո ներկա լինել Շահումյանում իրականացված «Կոլցո» օպերացիային, որտեղ ես նկարեցի անժխտելի փաստեր, որոնք ես եթեր ուղարկեցի ռուսական «Վեստի» հեռուստակայանով և միջազգային այլ լրատվամիջոցներով, թե ինչպես է Սովետական բանակը դրամի համար իրականացնում Էրքեջ գյուղի տեղահանումը: Ես մնացի հուսահատ 23 պաշտպանվողների և տեղահանվող ժողովրդի մեջ: Իմ համար չլսված հերոսություն էր այդ 23 մարտիկների դիմադրությունը՝ Ջիվանի հրամանատարությամբ և երևի Աստված էլ մեզ հետ էր, որ կարողացանք անվնաս դուրս գալ այս շրջափակումից: Այդ ռեպորտաժը դարձավ ևս մեկ պայթյուն Սովետական լրատվական դաշտում, որ ինչ է անում Սովետական բանակը: Ինձ համար պարզ դարձավ, որ այդ կայսրությունը ուժգին ճոճվում է և արդեն, դեկտեմբեր ամսին Սովետական Միությունը դադարեց գոյություն ունենալուց:

Ես տեսա, որ Շահումյանում ոչ մեկը չի նկարահանում և աշխարհը անտեղյակ է տեղի ունեցածից: Դա ինձ համար դարձավ մասնագիտական մարտահրավեր: Ես թողեցի ուսումս Մոսկվայի ասպիրանտուրայում, որպեսզի վավերագրեմ կատարվող դեպքերը: Ես չէի կարծում այդ պատերազմը այդքան երկար կտևի, ինձ թվում էր թե Հարավային Օսեթիայի նման արագ կկոնսերվացնեն: Ինձ թվում էր թե վերևներում ինչ-որ որոշում կընդունվի Ղարաբաղի հարցով, բայց ես մնում էի և մնում էի և այնպես ստացվեց, որ 1991-ից մինչև 1994 թվականի հաղթական մայիսը մնացի Արցախում: Երբ, զինադատարի պայմանագրից հետո, Ղարաբաղը որևէ իրավական կարգավիճակ չստացավ, ես որոշեցի մնալ Հայաստանում, որպեսի հետևեմ թե ինչ է տեղի ունենալու հետագայում, որովհետև ես մեծ ջանք էի ներդրել իրականությունը ցույց տալու համար, ես աշխատում էի և տանջվում էի այն սպանված երեխաների, կանանց և ծերերի համար, ես միշտ լաց էի լինում, երբ վիրակապում էի վիրավորներին, տալիս էի իմ արյունը որովհետև հազվագյուտ արյան խումբ ունեմ 4-րդ կարգ բացասական, ղարաբաղցիներից շատերը իրենց արյան խումբը չգիտեին: Պատերազմի դաշտում ադրբեջանցիներին էլ էի փրկում, մարտից հետո գերի ընկածների հետ չէի թողնում հաշվեհարդար տեսնեն, որ կրքերը շատ չբորբոքվեն, մարդասիրություն ցուցաբերեն, որովհետև ղարաբաղցիների համար էլ շատ կարևոր էր կենդանի գերի ունենալը: Ադրբեջանցիները շատ ժամանակ մեկ հայ գերու դիմաց 15 ադրբեջանցի էին պահանջում, այս հարցում մեր զինվորները կատակում էին, որ «Ցվետանա ադրբեջանցիները քեզ մահվան դատավճռի փոխարեն պետք է հուշարձան կանգնեցնեն, եթե իմանան թե քանի ադրբեջանցու կյանք ես փրկել»: Ես միակ անզեն մարդն էի մարտի դաշտում, զենքս իմ կամերան էր, որ միշտ ինձ հետ էր:

- Պատերազմի ժամանակ դուք միշտ թեժ կետերում եք եղել: Պատմեք Ձեր դժվար և ուրախ պահերի մասին: Ի՞նչ ապրումներ եք ունեցել:

- Ողբերգական և ցավալի վիճակներ շատ են եղել, հիմա էլ հազարավոր անգամներ իմ դիտած կադրերը նայելիս զգում եմ այդ ողբերգության հոտը: Առանձնապես հիշում եմ 11 տարեկան մի աղջկա, որը որովայնից վիրավորված էր և 3 անգամ վիրահատվելուց հետո արյունահոսությունը դեռ շարունակվում էր և նրա փրկության համար բժիշկները ինձանից արյուն խնդրեցին, ես իհարկե չմերժեցի: Հաջորդ օրը, առավոտյան, ինձ ասացին, որ աղջնակը ուզում է ինձ տեսնել, ես գնացի նրա մոտ, նա բացեց խոշոր մեծ աչքերը և դժվարությամբ շնորհակալություն հայտնեց, ասելով գիտի որ ես ուժեղ կին եմ և իմ արյունը կօգնի իրեն ոտքի կանգնելու և ինքը երբեք չի մահանա, նրա կողքին երիտասարդ ծնողներն էին, որոնք նույնպես հավատով և հույսով ինձ էին նայում: Հաջորդ առավոտյան գնացի փոքրիկ աղջկան տեսնելու բայց նրա անկողինը դատարկ գտա, բուժքույրն ասաց, որ մահացել է: Չնայած դժբախտությանը երիտասարդ ծնողները մի քանի ժամ սպասել էին ինձ շնորհակալություն հայտնելու:

Հասկացեք, որ սա Ղարաբաղցու հոգու ուժի դրսևորումն է, որ նրանց կոտրել անհնարին է:

Իսկ ուրախը` որ մարտերի միջև ընկած ընդմիջմանը ես օգտվում էի միշտ օծանելիքներից, որ ամիսներով խրամատներում չլողացած զինորները հիշեն, որ իրենք մարդ են, երբ որ ես անցնում էի անշուտահոտություն տարածելով զինորները կատակելով ասում էին, որ ես իրենց արքայադուստրն եմ:

Ես ուզում էի որ իրենց մի պայծառ բան թողնել ու նրանք չընկճվեն:

Իմ անունով 1991թ.-ին Շահումյանում մի աղջկա մկրտեցին: 1993թ երբ Ղարաբաղի հիվանդանոցում էի ապրում ինձ մոտեցան մի տատիկ և մի երիտասարդ կին փոքրիկ աղջկա հետ ասելով, որ աղջկան անվանել են Ցվետանա:

Ներկայիս այդ աղջիկը` Ցվետանա Հայրապետյանը ապրում է Ստեփանակերտում և ուսանում համալսարանի քաղաքագիտության բաժնում: լավ իմանալով, որ իր մասնագիտությունը հետագայում ինչին է ծառայեցնելու:

 

- Արդյո՞ք դիմել եք Ադրբեջանական կողմի և ժողովրդի կարծիքը և մոտեցումը իմանլու:

- Պատերազմի սկզբում չորս անգամ անցել եմ Ադրբեջանական կողմը. փնտրելու հայկական հեռուստատեսության լրագրող Վահագն Հովհաննիսյանին, որին գտա Գանձակի բանտում: Շատ եմ խոսել ադրբեջանցի գերիների և վարձկանների հետ, բայց քանի որ Ադրբեջանում ինձ մահվան էին դատապարտել պարզ էր, որ ես չէի կարող անցնել Ադրբեջան:

- Ադրբեջանական կողմը փորձում է «Խոջալուի» դեպքերը, հայերի դեմ պրոպականդայի վերածել: Վերջերս Արցախում և Հայաստանում հրապարակված եռալեզու` հայերեն, ռուսերևն և անգլերեն գրքույկը ապացուցում է, որ ադրբեջանական կայքերում ներկայացված «Խոջալուի զոհերի» նկարները մեծավմասամբ պատկանում են Թուքիայի և Հարավսլավյաի բնական աղետների և ազգամիջյան բախումներին, որոնց տարիներ ազերիները ներկայացնում էին, որպես խոջալուի զոհեր. Ի՞նչ գիտեք այս մասին:

- Խոջալուի դեպքերի ժամանակ Ղարաբաղում չէի, բայց գիտեի որ Խոջալուն օղակի նման սեղմել էր Ստեփանակերտը և մշտապես հարձակումներ և կրակոցներ էր լինում այդ կողմից և հարակվոր էր այդ օղակը բացել: Հետագայում ինչքան տեղեկացել եմ, զոհվածները ադրբեջանցի զինվորների կողմից գնդակահարված մարդիկ են եղել: Գիտեմ որ հայերը միջանցք էին թողել խաղաղ բնակչությանը հեռանալու համար: Բայց ադրբեջանցիները ամեն ինչ անում էին փաստերը խեղաթյուրելու համար: Նույն սպանվածը տարբեր վիճակներում նկարված էր, մի անգամ շորերով, մի անգամ առանց շորերի և բազմաթիվ այդպիսի փաստեր:

 

- Ի՞նչ պատգամ կուղղեք Հայությանը:

- Ցանկանում եմ միասնություն, քանի որ տեսել եմ երբ հայ ժողովուրդը միասնական է ինչի կարող է հասնել: Միասնական եք` ուժեղ եք և հաղթող: Նորից եմ ասում Ձեր ուժը միասնության մեջ է... Սփյուռքը մեծ ներուժ է:

 

Հարցազրույցը վարեց`

«Հայաստան» շաբաթաթերթի խմբագիր` Այվազյան Դավիթը

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι